Posted on

‘t blijft anders zo stil hè

en daarom maar weer eens gezocht naar inspiratie in mijn uitgebreide verzameling foto’s.

Dit is een afbeelding van het oude gemeentehuis van Sittard, voorzien van commentaar van mijn schoonvader. Het was de plek waar hij als ambtenaar aanwezig was werkte tot medio 1967. Het gebouw werd dat jaar afgebroken omdat Sittard zo nodig een VenD op die plek wilde (laten) neerzetten. In plaats van het mooie pand kwam een (lelijk) grijs gebouw dat inmiddels al weer een aantal jaren leeg staat tot er ooit duidelijk wordt wat ermee gaat gebeuren. Nog meer horeca? Nog meer leegstaande winkelpanden? Woningen? Tijd zal het leren …

Ik hou van het rondstruinen door tuincentra, ik hou van oranje en ik hou van viooltjes, da’s wel duidelijk

Voor kleinkindje nummer drie van mijn schoonzus ging ik flink aan de haak. Resultaat: geslaagd, al zeg ik het zelf. Gelukkig moest er toevallig een berkenboom geveld worden in onze tuin, daardoor zijn het geslaagde stelletjes.

Naast de vele granny squares voor het kerstboomproject zag ik kans om ook nog een kussen voor op onze bank in de woonkamer te haken.

Ik vond het wel leuk om de voor- en achterkant verschillend af te werken. Voor de nodige bankvariatie zogezegd.

Hier word ik blij van:

en van haakmiepennieuws in de kranten ook (bron: De Limburger)

Inmiddels ben ik weer flink aan de haak maar dat is nog even niet geschikt voor publicatie 🙂

Posted on

en hoe het verder ging met die gehaakte kerstboom

Nou, die is inmiddels klaar. Het is een pronkstuk van jewelste, vind ik tenminste en met mij de mede ‘haakmiepen’ van het tweewekelijkse haakclubje bij Wollstreet

Precies 1081 grannies hebben we samen gehaakt, uit meer dan 140 bolletjes haakgaren. De boom weegt – zonder ijzerwerk, dus puur katoen – ruim 6700 gram en is in totaal 3 meter en 20 centimeter hoog. Wie had dat kunnen denken toen we afgelopen april begonnen met haken? Zelf had ik het voornemen om zo’n 30 tot 35 van die dingen te gaan maken maar dat werden er uiteindelijk 💯

Onze ‘juf’ Patricia heeft al die lapjes met een engelengeduld aan elkaar genaaid. Absolute topklasse!

We staan al in een online krantje (klikken) met de boom, zijn hartstikke beroemd in Sittard en omstreken maar het is alleen jammer dat de fotograaf met zijn manier van fotograferen de nadruk heeft weten te leggen op de diverse onderkinnen …. haha.

En nu?

We hopen dat velen de boom komen bewonderen in het ‘echie’ en vervolgens wenskaarten met afbeeldingen van de gehaakte granny squares kopen ten behoeve van een goed doel!

En verder?

Afkicken …. Nee hoor, gewoon verder haken, met heel veel plezier.

Posted on

zo zonde

Al zo lang ik me kan herinneren was het een vast gegeven in de Brandstraat van Sittard: damesmodezaak Van Neer Eyckeler. Soms kwam ik er om even te neuzen, soms om iets te kopen wat ik mooi vond en wel of niet nodig had. En nu gaan ze sluiten, na bijna 125 jaar, het faillissement is al aangevraagd. Triest. Voor de familie, voor de personeelsleden die al tientallen jaren in dienst waren en voor de stad, want alweer een winkel weg.

Zij, de eigenaar en zijn vrouw, en wij hebben een aantal dingen gemeen. Zo waren onze ouders kennissen van elkaar (en was mijn moeder een zeer, zeer goede klant), zaten een aantal van onze kinderen bij elkaar in de klas en zijn wij moeders “gezegend” met MS.

(bron: Google streetview)

Posted on

muurschildering

Heel soms maak ik foto’s van een muurschildering, soms plaats ik ze, soms niet. Mijn criterium: ik moet ze mooi vinden.

Deze vind ik heel mooi: een tekening van Toon Hermans op de zijmuur van het Toon Hermans Huis in Sittard.

Posted on

Mijn stad

In principe ga ik iedere twee weken naar het haakcafé in mijn favoriete wolwinkel. Gewoon gezellig zitten haken samen met een stuk of tien andere haaksters (ik ben er nog geen man tegengekomen, maar die zullen er vast ook wel zijn, toch?), kop koffie of thee erbij, wat wil een mens nog meer?

Als ik na afloop terug loop naar mijn auto heb ik steevast een pracht uitzicht

Als je goed kijkt zie je onder de kerktoren, rechts achter de boom, een poort met een afbeelding erop. Die afbeelding beschreef Jeanne heel mooi op haar blog, dat hoef ik hier dus niet te doen.

Waar ik aan moest denken toen ik hier laatst liep was dat ik nog altijd niks had geschreven over het leuke restaurantje De Apotheek. Als je over de stadswal loopt naar rechts, richting het beeld van Zefke Mols (ook beschreven door Jeanne), en je steekt de winkelpromenade over loop je er tegenop. In het pand zat ooit een echte apotheek, apotheek Tummers. Het pand stond langere tijd leeg tot een jong en enthousiast koppel de euvele moed had er een restaurant te willen beginnen. Dat was het begin van een zeer lange verbouwing die op televisie te volgen was in een aflevering van ‘opdienen of afserveren’, volgens mij nog terug te zien bij RTL.

Het is leuke plek om te zitten, fijne kaart, attent personeel, glutenvrije mogelijkheden, kortom: absoluut niet verkeerd! En waar? In Sittard natuurlijk 🙂

Posted on

herfst of zomer?

Net nu ik een afspraak heb gemaakt om de zomerbanden van mijn auto te laten verwisselen voor exemplaren die normaalgesproken beter geschikt zijn in dit jaargetijde is de weersverwachting voor komende week weer bijna zomers ….

Nou ja, wie weet wordt het dan nog wat met de enige paprika aan de paprikaplant en kan ik ‘m oogsten.

Soms duurt het een tijd voor je oog krijgt voor zaken waar je al jaren min of meer achteloos aan voorbij loopt. Positieve invloed van het lezen van blogs waar muurschilderingen steeds weer terugkeren wellicht? Ik heb jarenlang niets willen weten van graffiti, dit had alles te maken met mijn middelste die ‘dankzij’ deze hobby twee lange nachten mocht doorbrengen in een politiecel …… Enfin, dat kwam uiteindelijk allemaal goed.

Voor deze prachtexemplaren moet je in een van de gangen van de Oda parkeergarage in Sittard zijn:

Het zijn afbeeldingen van Os Gemeos, de twee Braziliaanse broers Gustavio en Otavio Adolfo (Sao Paolo, 1974):

“Verspreid over de lange betonnen voetgangerstunnel van de Oda Parking schilderden de broers wat gele poppetjes in het genre hippe stedelingen – capuchon, trainingsbroek. Ze hangen er verveeld rond met een spuitbus en de graffiti op de muur is dan ook niet ver weg. Dit zijn geen lieve gele poppetjes. Het zijn rake typeringen van het stadsleven, die een sterke presence hebben in de tunnel. Bij de eerste aanblik schrik je even, waarna het illustratieve karakter zorgt dat de kleurrijke figuren de grijze tunnel positief beïnvloeden. Os Gemeos moet vooral blijven schilderen. Maar dan wel buiten.”

(bron: NRC Handelsblad, 15 december 2007)

Posted on

(te) warm en droog ….

Ik ga niks schrijven over dat het zo warm en ook zo droog is en voorlopig ook blijft. Niks over mijn arme tuin …… Niks over overdag niet veel meer doen dan lekker in de schaduw van een grote boom zitten. Niks over schaduw van een boom versus schaduw van de zonnekap. Niks over een temperatuur van over de dertig graden in onze wintertuin.

Vanavond gingen we een klein rondje fietsen. Normaal als mijn man het heeft over een klein rondje zijn we toch al gauw een paar uur onderweg maar vanavond had hij honger …. en dus fietsten we linea recta de stad in op zoek naar een plaatsje op een van de vele terrasjes die de Sittardse markt rijk is.

Beetje vreemde foto misschien maar mijn man zat in de weg 😀

Het liefst ga ik zitten bij Luna, mede omdat ze daar goed bekend zijn met het glutenvrije dieet. Grappig was dat bij het uitserveren van mijn salade met glutenvrij stokbrood even verwarring was omdat iemand aan het tafeltje naast me precies dezelfde salade had besteld, en ook glutenvrij. En beiden zeiden we: “nee, we hebben geen allergie maar coeliakie, een intolerantie voor gluten”.

Was lekker!

Het was lekker afgekoeld toen we weer naar huis fietsten.