Tag: Sittard

Geplaatst op

kijk op mijn week

Na consult bij de neuroloog werd besloten weer eens een MRI te laten maken. Dat onderzoek stelt niks voor mits je geen last hebt van claustrofobie. Tijdens het half uurtje liggen in de buis had ik tijd genoeg om eens te tellen hoe vaak ik zo’n onderzoek heb gehad in de loop der jaren. Ik kom op zeven keer, maar het kunnen er ook acht zijn geweest. Ik twijfel over wel/niet een MRI in het voormalige Atrium ziekenhuis te Heerlen. Is ook niet belangrijk, belangrijk is de uitslag, die krijg ik volgende week.

Bovenste briefje is nog uit de oude doos toen het Zuyderland ziekenhuis nog Orbis heette, van voor de fusie met het ziekenhuis van Heerlen. Toen ik er werkte, lang lang geleden, heette het nog Ziekenhuis de Goddelijke Voorzienigheid, daarna werd het het Maaslandziekenhuis, toen Orbis Medisch Centrum en sinds 2015 dus Zuyderland. What’s in a name. Maar dit ter zijde.

Op het moment dat ik mijn auto in de garage zette tikte ik de 60.000 kilometer aan. Ik reed in het verleden altijd vaak en veel, maar nu nog maar weinig. Ik ben zuinig op mijn rode auto die al bijna zes jaar jong oud is.

Ik zag in de bijkeuken twee enkele herenschoenen staan, en dacht “oh jee, het zal toch niet …..”

Maar jawel hoor: mijn man is echt wel met twee verschillende schoenen naar zijn werk gegaan:

(moeten trouwens hoognodig eens gepoetst worden ….)

Een aantal weken geleden bleken er in ons dorp – en ook in de rest van de gemeente – dieven te hebben rondgelopen die het voorzien hadden op putdeksels. Alleen al in onze straat waren er drie verdwenen, in de hele gemeente meer dan vijfentwintig. Levensgevaarlijk, met name voor fietsers! Inmiddels liggen er niet alleen nieuwe deksels, goed (beter) vastgeklonken dit keer, maar is ook het asfalt netjes bijgewerkt en zijn de paaltjes weer weg.

Onze middelste had een klus van tien dagen in Bulgarije en dus waren wij het haasje 🙂

Ze was ook nog eens jarig op de dag dat baasje vertrok:

Hiep hiep hoezee, ze is twee!

Tijdens een van de vele wandelingen met haar zag ik dit knuffeltje liggen. Wie oh wie mist zijn/haar knuffeltje? Het is dat ik geen tas of plastic zak bij me had, anders had ik ‘m meegenomen.

Twee van de vier pitten van onze kookplaat hadden de geest gegeven, dus moest er een nieuwe komen. En die kwam, per post. En mijn handige Henkie bouwde ‘m zelf in. Knap hoor. Doe ik ‘m niet na.

Euh, er groeit iets in de wasbak …..

Nog wat plaatjes van de wildcamera in onze wei: vos, vosjes, dassen en wilde zwijnen. Ieder dier is welkom, alleen die wilde zwijnen, ik hoop dat dat er niet teveel worden ….

Geplaatst op

breiwerkjes

Afgelopen december had ik een vooruitziende blik. Omdat ik bang was dat winkels gesloten zouden worden zorgde ik ervoor dat ik voldoende leesvoer en breiwol in voorraad had om de wintermaanden door te komen. Ik schafte op de valreep ook nog een naaimachine aan zodat ik niet meer naar deze of gene moest gaan voor kleine of grotere herstel werkjes. Kortom: ik was redelijk goed voorbereid op datgene wat inderdaad gebeurde, het sluiten van alle niet-essentiële winkels.

Deze deken ligt in onze woning in Oostenrijk. Helaas had ik niet voorzien dat ik daar voorlopig niet meer heen kon gaan. Het verder breien aan de bedsprei heb ik maar even op de lange baan geschoven.

Gelukkig had ik al een hele tijd geleden een begin gemaakt met deze deken, en die is nu af.

Ik kocht sokkenwol en breidde een paar sokken voor mezelf, hield ook nog wol over maar net niet genoeg voor nog een paar.

Bij mijn favoriete wolwinkel wist ik van dit leuke initiatief: kijken, kopen, geld in envelope in de brievenbus en klaar is Kees.

Er hing gelukkig sokkenwol in een juiste bijpassende kleur aan de waslijn.

Èn dus kon ik aan de slag met het tweede paar sokken. Tja, een mens moet toch wat hè 😉

Woensdag mag ook deze wolwinkel weer open op afspraak. En een afspraak, die heb ik natuurlijk al gemaakt.

Geplaatst op

w van wit en wandeling

Afgelopen zondag en maandag was de wereld hier wit. Weliswaar was het laagje maar dun, maar toch, de wereld ziet er gelijk heel anders (en mooier) uit.

Op maandag liepen we een ronde in Sittard. De sneeuw was helaas al zo goed als gesmolten maar de hemel was blauw en dus was de ronde er niet minder om. We parkeerden de auto in de (voormalige) buurtschap Leyenbroek, en liepen de Broekstraat af richting de roeivijver in het stadspark.

Broekstraat

De roeivijver plus park worden momenteel gerenoveerd als onderdeel van de herinrichting van de Geleenbeek (project Corio Glana). Ik zocht en vond een plaatje van lang geleden:

Samen met mijn vader in een roeiboot, lang, lang geleden 😀

Zie je de overeenkomst op beide foto’s? Ja, de treurwilg! Voor de rest is het een modderige bedoening …. en de vijver, die is leeggepompt in verband met die renovatie. Ben beetje benieuwd hoeveel fietsen er op de bodem van de vijver lagen ….

Op de achtergrond restaurant ‘de vief heringe’ met de watermolen

Het wordt vast mooi, maar tot die tijd ….

Het voormalige openluchtzwembad aan de Vijverweg

In de zomer van 1977 leerde ik in dit zwembad mijn man kennen die er een vakantiebaantje als badmeester had. Ik hoop dat ze tijdens de renovatie van vijver en park ook de overblijfselen van dit gebouw meenemen, het (park) is per slot van rekening een rijksmonument.

Jammer genoeg een niet al te duidelijke foto van Hoeve Bergerhof, dichtbij het stadspark. Een monumentaal boerderijcomplex, gebouwd in de zeventiende eeuw. Wij kinderen noemden dit vroeger ‘het Casino’, schijnt dat deze benaming stamt uit de tijd dat het een buitencafé was. Sinds jaren tachtig is het na grondige restauratie in gebruik van een grote Sittardse bouwfirma.

Ik zag onderweg nog een lelijk trafohuisje

en een verscholen kazemat. Tijd om weer naar huis te gaan, het was tot dan toe een mooie dag, die maandag!

Geplaatst op

regen, roos en glutenvrij

Oh, heerlijk, regen, bijna een heel uur lang. De kiezel op het nieuw aangelegde terras is nu echt helemaal stofvrij.

Ik kocht een heerlijk ruikende roos, gewoon bij de supermarkt. De roos heet Helena, en aangezien een van mijn schoondochters ongeveer zo heet stuurde ik haar een foto, en dat vond ze leuk.

bron: De Limburger

“Mijn” wolwinkel, waar ik inmiddels al ruim drie maanden niet ben geweest, helaas, staat in de krant. Sandra heeft een apart deurbeleid, en dat valt op en in de smaak:

bron: De Limburger

Binnenkort ga ik echt zelf kijken hoe het deurbeleid werkt 😀

De siererwt was bezig met het veroveren van heel wat plek in de border en dus kortwiekte ik ‘m. De afgeknipte bloemetjes mogen nog even schitteren in een vaasje.

Ik heb ‘t nog maar zelden over glutenvrije producten die ik her en der spot. Soms valt mijn oog op iets nieuws. Dit keer zag ik paneermeel van het Italiaanse merk De Cecco in het schap bij de Edeka in Duitsland. Gelukkig is de lekkere glutenvrije kibbeling ook weer terug in hun assortiment en is mijn voorraad weer goed bijgevuld.

Ik zag een joekel van een slak in de huiswei. Las ooit ergens dat slakken met huisje geen gevaar vormen voor hosta’s en ander groen spul dat normaal voor slakken zeer aantrekkelijk is. Geen idee of het waar is maar deze krijgt dus het voordeel van de twijfel en mag blijven ….. Trouwens, de hosta’s willen voor het tweede jaar op rij niet goed groeien ….. Te droog en te warm voorjaar denk ik.

Ging laatst op controle bij de dermatoloog. Het was er erg rustig. Gelukkig alles in orde, ik ben weer goedgekeurd.