Ik lees graag. Vroeger heel veel boeken, de laatste jaren vooral veel blogs en artikelen over diverse onderwerpen. Omdat de blogs vaak geschreven zijn door vrouwen van ongeveer mijn leeftijd komt nogal eens het onderwerp ‘overgang’ voorbij. Ik lees dat, heb er mijn mening over maar reageer niet altijd omdat iedere vrouw nu eenmaal anders is en ieder mens ook nog eens een andere mening heeft over overgang, hormonen, opvliegers, enz.
Ik heb nu bijna 10 jaar geleden de diagnose ‘coeliakie’ oftewel glutenintolerantie gekregen. Voorafgaande aan die diagnose heb ik lange tijd (jarenlang!) wel klachten gehad maar nooit geweten waar die door veroorzaakt werden. Het niet meer eten van producten met gluten was en is voor mij pure noodzaak, en is nooit een vrijwillig gebeuren geweest om met een hype of wat dan ook mee te doen. Maar dit terzijde.
Ik had nogal wat tekorten, ‘dankzij’ deze niet eerder ontdekte coeliakie. Zo had ik een behoorlijk ferritinetekort, het lukte me nooit om deze waardes te verhogen door zogenaamd gezonder te eten. Gezond als in volkoren brood samen met een glas sinaasappelsap. Pff, nee, dat werkte achteraf gezien alleen maar averechts.
Enfin, ik voelde me snel beter (lees: veel minder moe!) nadat de diagnose werd gesteld en ik dus dat strikte glutenvrije dieet ging volgen. Na 5 jaar (pas) kreeg ik een dexa-scan om de botdichtheid te meten. Achteraf gezien had dit al veel eerder moeten gebeuren. Het blijkt namelijk dat iemand met coeliakie bijvoorbeeld lactose niet of niet goed afbreekt in de dunne darm met als gevolg dat er geen calcium door het lichaam wordt opgenomen. Met alle mogelijke vervelende gevolgen (botontkalking en onverklaarbare botbreuken) van dien. Waarschijnlijk heb ik altijd erg stevige botten gehad, ik heb tot nog toe nog nooit iets gebroken.
De eerste scan was dus vijf jaar geleden. Ik bleek osteopenie te hebben. Een voorloper van osteoporose, en daar was ik niet echt blij mee. Ik hoefde nog geen medicatie te slikken maar werd wel (nog) fanatieker vitamine D ‘fan’ dan ik al was (ik slikte al extra vitamine D in verband met de MS). Ruim 3 tot 4 maal de tot die tijd aanbevolen dosis van 5 microgram. (Opmerking: inmiddels is dat door het voedingscentrum aangepast tot 10mcg voor vrouwen). Verder zorgde ik nog bewuster voor voldoende beweging in de buitenlucht, af en toe krachttraining, veel trappenlopen en meer dan voldoende inname van zuivelproducten en groene groente.
Bij de tweede scan, 2 jaar later, was de situatie minimaal verslechterd. Hmm. Niet leuk. Maar nog altijd hoefde ik geen speciale medicatie te gaan slikken. Toevallig had ik net in die tijd overgangsklachten die ik ernstig genoeg vond om deze met mijn toenmalige gynaecoloog te bespreken. Een vrouw naar mijn hart: mijn leeftijd en ook nog eens dezelfde overgangsklachten, we zaten geweldig op één lijn. Zij schreef me hormonen voor, Femoston 1/5 en mijn klachten verdwenen al snel als sneeuw voor de zon!
Afgelopen maand werd voor de derde keer een botscan gemaakt. Voor de uitslag moest ik wederom bij de internist zijn die nogal verbaasd was vanwege de toename (!) van de botdichtheid in rug en heupen ….. De enige verklaring die zij hiervoor kon geven was het starten met de Femoston drie jaar terug! Zij blij, ik nog blijer. Ik hoef niet te zeggen dat ik fijn blijf slikken 🙂
