Geplaatst op

thuis/thoes

We zijn alweer ruim een week daar waar het ook voelt als thuis, in Leogang dus. Een tijdje geleden kochten we dit wandbord met de voor ons toepasselijke tekst, en die hangt nu in onze inkom. In het Zittesj (Sittards) plat (dialect):

hier voelen wij ons thuis

Met name in de weekenden is het hier enorm druk met fietsers die boven in de bergen willen fietsen en/of downhillen (krankzinnig hard de berg af ….). Wij vertikten het om in de rij aan te sluiten en liepen een mooie wandeling in het dal.

Op een van onze fietstochten zagen we deze ode aan al de (wereld)beroemde skiërs die hier ooit verbleven en trainden. Ben niet zo thuis in dit wereldje, herkende alleen de namen Lyndsey Vonn en Hermann Maier.

We maakten een tochtje naar de gletsjer van Kaprun. Machtig, dat uitzicht! In de verte, recht vooruit, ligt Zell am See.

Na een dagje lui met lift omhoog en weer omlaag volgde een fietstocht, dit keer weer eens richting Wilder Kaiser. Mooie tocht, prachtig gebergte, en ook nog eens Kaiserwetter!

We zagen bij Ellmau de (jongere) broer van Hubertus 🙂

Als we dan toch in de buurt zijn lopen we graag even door het kleurrijke en mondaine Kitzbühel

We planden en liepen een wandeltocht naar de Peter Wiechenthaler-Hütte, maar die lag uiteindelijk zo’n 500meter te ver weg voor mij. Mijn conditie is prima, de MS gedraagt zich meer dan goed maar ik moet dingen niet overdrijven en het noodlot niet tarten.

Maar niet getreurd, het uitzicht onderweg was top en uiteindelijk liepen we toch zo’n 15.000 stappen, bergop en -af.

Boe!

Geplaatst op

blij mens

Afgelopen Moederdag zou ik mijn 2e anti COVID-19 vaccinatie krijgen. De eerste, van begin maart, was van AstraZeneca, ik ging er van uit dat de tweede ook uit dat laboratorium zou komen. Maar nee. Omdat ik nog geen zestig ben was dat niet vanzelfsprekend. Het vaccin is alleen nog maar goed genoeg voor mensen van 61 tot 65 …. Notabene: zelfs voor mijn man – nog nèt geen 61 – was het krijgen van deze prik niet meer vanzelfsprekend. Enfin, de prikafspraak stond, formulieren (oh jee, bureaucratisch Duitsland en formulieren ….) waren in veelvoud ingevuld (2 voor de Astra Zeneca prik en ook maar 2 voor als ik ‘m echt niet zou krijgen, die waren voor een eventuele Pfizer prik) en goedgeluimd gingen we op weg naar de priklocatie.

Bij het meldpunt bleek dat ik echt niet zomaar geprikt kon worden met AstraZeneca, hiervoor moest de aanwezige arts toestemming verlenen. Ik kreeg een persoonlijk gesprek met hem en hij keurde mijn wens goed. Vervolgens moesten we wel een half uurtje wachten omdat de vaccins voor mij (en voor mijn man) extra moesten worden klaargemaakt. Zo goed als niemand wil deze prikken, wij waren nummer drie en vier van die dag…..

Waarom ik toch persé de tweede prik met het Astra Zeneca vaccin wilde?

Omdat ik MS heb, een auto-immuunziekte (net als coeliakie trouwens). Gelukkig heel mild, zogenaamd benigne. Het blijft altijd even spannend hoe deze ziekte reageert op virusinfecties. Zo kreeg ik vroeger hoogst zelden de griep, en als, nooit langer dan een dag of wat en altijd heel mild. Tot die ene keer dat ik er wèl goed ziek van werd en heel lang oogklachten bleef houden. Zo lang dat ik bang was dat dit blijvend zou zijn maar gelukkig trok het na een aantal maanden weer bij zonder restklachten. Sindsdien sla ik geen griepprik over, voor mij geen griep meer ….

Toen ik de eerste anti-covid-vaccinatie kreeg was ik als een kind zo blij: eindelijk op weg naar weer een zo goed als normaal leven én ook nog eens nauwelijks bijwerkingen die te maken zouden kunnen hebben met MS. Vandaar ook mijn wens om de tweede prik ook van Astra Zeneca te willen in plaats van een andere fabrikant.

Na de eerste prik had ik milde hoofdpijnklachten en een licht gevoelige prikplek. En nu: niks van dit alles. Kortom, ik ben blij 🙂 Laat de zomer maar komen …..