kleine dingen die me zoal bezig houden
Ik doe deze week wederom mee met de foto challenge van Satur9. Het thema is dit keer: wolkenlucht.
Er is al een paar dagen geen wolkje aan de lucht, maar gelukkig heb ik nog twee mooie foto’s in mijn album:
Rondje dorp met het hondje, nog snel voordat het weer eens ging regenen.
Afgelopen week genoot ik enorm van het prachtige najaarsweer. Wat een cadeautjesweer weer. Zelfs buiten blad ruimen was absoluut geen straf.
We wandelen vorige week zondag nog een mooi rondje en zo kwam ik die dag ruim aan mijn 10.000 stappen. Tenminste een dag deze week met meer dan voldoende stappen. Geen idee trouwens wat die blauwe punt op de bovenste foto is.
Verder is de gehaakte tas nu helemaal af. Ik zal er niemand op dit blog meer mee lastig vallen, beloofd. Het is dat mijn schoondochter in Berlijn moest zijn anders was ze ‘m zeker en vast al komen halen haar kennende. In de tussentijd mag hij gewoon even blijven hangen zodat ik er nog even van kan genieten.
We gingen deze week naar een voorstelling van Paul de Leeuw. Ik wist niet goed wat te verwachten, ben niet echt fan van hem maar we hadden een leuke avond!
Ik deed nog een aantal verrassende glutenvrije ontdekkingen. Deze zag en kocht ik in een Duitse supermarkt (de Edeka) in de buurt
deze bij de Appie
en deze ook
en deze een tijdje geleden in Oostenrijk:
Ik kocht voor het eerst in jaren weer eens een bolchrysant, hopelijk vergeet ik deze niet af en toe water te geven ….
Ik mocht vijf dagen oppassen op Luna. Dit keer kwam ze niet logeren maar bleef ze fijn op haar eigen plek. Scheelde mij een heleboel kattenharen die ik niet hoefde op te ruimen 😺
Voor mijn verjaardag, inmiddels al weer maanden geleden, kreeg ik een bloemenbon. Die heb ik nu pas verzilverd, ik kocht een mooie plant plus pot,
en een decoratieve tak.
Het was dus niet alleen maar kommer en kwel in huize schrijfsels 😉
Gisteren met gevaar voor eigen leven de Belgische autoweg getrotseerd om twee van mijn drie zonen op te halen op Zaventem. Jeetje, wat rijden er veel mensen op de weg die hun rijbewijs bij wijze van spreken bij een pakje boter cadeau hebben gekregen …. ’t Is dat ik redelijk alert ben en goed kan remmen ……
Enfin, de jongens plus kat – wiens tweede naam Trut is trouwens – zijn weer thuis. Jongste had nog een verrassing voor me: “Mam, ik heb de was na het wassen iets te lang in de machine laten zitten. Het stinkt. Heel erg. Dus ik heb alle vuile was maar meegenomen. Kun jij daar wat mee?”.
Volgens internet is schoonmaakazijn goed voor heel veel en ook voor behoorlijk muf stinkende was. Na een hele nacht weken in een azijnbad, en nog eens wassen in de machine hangt alles weer fijn te drogen. Iedereen blij 🙂
Waar gehakt wordt vallen spaanders, en waar gebreid wordt moet wel eens iets worden uitgehaald.
Het patroontje rechts was wel leuk, maar te smal om als kussenhoes te kunnen dienen, moest dus worden uitgehaald. Omdat ik ietwat krap zit met de wol en deze ook niet meer kan kopen heb ik het patroon enigszins aangepast. Gewoon recht en averecht breien kost nu eenmaal minder energie (= wol) dan de kabels. Gaat helemaal goed komen.
De chocolade-eitjes zijn intussen allemaal op. De geverfde eieren trouwens ook. Zo goed alles is hier weer normaal. Vanmiddag jongste (alweer) naar het vliegveld gebracht voor (alweer) een vlucht terug naar waar hij studeert. Hij heeft dit semester heel wat vrije tijd die hij graag thuis doorbrengt. Gezellig! Oudste moest wel hard werken en studeren èn op kat Luna letten. Middelste was een paar dagen hier en heeft zijn kleine katertje laten zien waar wij wonen. Ach, wat een klein scheetje ….. zó lief en ondeugend en speels. Oh, wat is het toch leuk (tijdelijk) om zo’n beestje in huis te hebben!
Wat een geweldig sh*tweer hadden we trouwens de afgelopen dagen, op een gegeven moment was ik het binnenzitten zó zat dat ik zelfs bijna in staat was om richting de Outlet in Roermond te rijden. Achteraf gezien maar goed dat we dat niet hebben gedaan, volgens de berichten in de krant waren er 150.000 mensen die hetzelfde idee hadden …. Eigenlijk was het de bedoeling geweest om heel veel te gaan fietsen, maar daarvoor vond ik het te koud en dus is daar weinig van terecht gekomen. We hadden voor dit doel elektrische fietsen geregeld. Eens kijken of onze koppies grijs genoeg zijn om ons te voegen bij de steeds groter wordende groep elektrische fietsers. Ha, nou, het ritje dat we hebben gemaakt (van de winkel naar huis en vervolgens nog een ronde van zo’n 50km) smaakt wel naar meer. Heerlijk fietsen met een duwtje in de rug, zonder al te moe te worden. Mijn energielevel is nu eenmaal niet altijd supergoed. Van hieruit fiets je zó het heuvelland in, en dan liggen Maastricht en Valkenburg zelfs dichtbij genoeg voor een kopje koffie op een terrasje na het avondeten. Die fietsen gaan er dus echt wel komen.
Volgens de statistieken van deze blog is dit trouwens mijn honderdste blog-bericht. Ik wil het maar even gezegd hebben.
Ook namens Luna wil ik iedereen die hier wel eens leest, iedereen die hier per ongeluk terechtkomt, iedereen die bewust mijn blog leest, iedereen die soms reageert en iedereen die best vaak reageert, ondanks de akelige gebeurtenissen in de wereld waarin wij leven, gelukkige en vredige kerstdagen toewensen en het allerbeste voor het komende jaar 2017.
Afgelopen weekend waren we weer eens in Riga.
Een klein stukje geschiedenis:
Riga, hoofdstad van de Baltische staat Letland, is de moeite van het bezoeken meer dan waard. De stad is ruim achthonderd jaar oud en werd in het verleden vele malen bezet door onder andere de Duitsers, de Polen en de Russen. Er wonen bijna 700.000 inwoners in de stad, dat is ongeveer 1/3 van de totale bevolking van Letland. De officiële taal is het Lets maar je hoort ook (heel) veel Russisch op straat. Plus natuurlijk de talen van alle buitenlanders die er wonen, werken of op bezoek komen. Valuta is de €. De oude binnenstad (‘old town’) staat op de UNESCO-Werelderfgoedlijst (bron: Wikipedia)
De eerste keren dat wij er waren deden we uiteraard de typische toeristendingen: rondrit met zo’n hop-on-hop-off bus, slenteren met een ANWB-gids in de handen, ons vergapen aan de prachtige gebouwen in het historische centrum. Nu bezochten we ook andere plekken, een verassend leuk restaurantje aan het water bijvoorbeeld:
En had ik ook oog voor andere dingen:
Genoten we van het zonnetje in een van de vele parken (met op de achtergrond het vrijheidsmonument en op de voorgrond een ‘slotjes’ brug):
We bezochten ook het Lets national museum of Art. Het museum is sinds dit voorjaar weer toegankelijk voor het publiek na een ingrijpende renovatie. Het heeft een uitgebreide collectie van Letse kunstenaars van de 18e eeuw tot 1945, met daarnaast veel werken van Duitsers die in de Baltische staten woonden en een grote verzameling van Russische kunstenaars.
Tuurlijk waren we voornamelijk voor onze studenten èn poes Luna in Riga:
De reden dat we zo vaak nu net deze stad en niet al die andere ook mooie steden in Europa bezoeken ligt in het feit dat onze oudste en jongste er studeren. Ze zijn respectievelijk 4e en 3e jaars student tandheelkunde. Waarom hier en niet in Nederland? Omdat ze respectievelijk drie en twee keer zijn uitgeloot voor een plek aan een Nederlandse universiteit maar toch persé tandarts willen worden. Ze wonen sinds april op een nieuwe plek, die moest nog altijd worden bewonderd (en tevens opgeruimd en schoongemaakt en voorraad mocht ook nog worden aangevuld ….). Leuk om te doen maar ook vreselijk vermoeiend. We hebben de afgelopen dagen heel wat kilometers afgelegd en heel wat trappen gelopen. Om precies te zijn iedere keer 100 treden op en af (4e verdieping, geen lift).
Het was leuk hen weer te zien. Het was gezellig om vaak samen te zijn. En vandaag, vandaag doe ik lekker rustig aan ….
