een bericht schrijven is voor mij toch het makkelijkst. Op deze manier krijgt een ieder een overzicht van alles (ehum) wat ik meemaak gedurende een week. Ha, dat is bitter weinig de laatste tijd maar daar moeten we het dan maar mee doen ….
Mijn man was jarig, ik schreef er al eerder over. Van zijn Duitse collega’s kreeg hij een bon voor, jawel, een heuse ballonvaart. Voor twee personen. En ik ga echt niet mee, nog niet misschien, iets met hoogtevrees ….. Enfin, deze foto laat zien wat voor enorme moeite ze hebben gedaan om het bijzondere cadeau te verpakken.
Nog even terug naar de branden, ik schreef daar hier al over
Gelukkig heeft het de afgelopen dagen geregend. Nog lang niet genoeg maar beter iets dan niets.
Het kleine groentetuintje profiteert er ook van, van die regen. De boontjes doen het voortreffelijk. Dat wordt heel wat grammetjes wegwerken tegen oogsttijd ….. Courgette doet het ook prima. Tomaatjes en pepertjes willen niet echt. Wellicht hebben we die te vroeg uitgeplant.
Honderd dagen geleden was de gemeente Gangelt, onze buurgemeente in de Kreis Heinsberg, wereldnieuws. Tijdens een carnavalszitting werden heel wat mensen besmet met het Corona virus. Het was notabene een ex van de directe collega van mijn man die daar de verspreider was ….. Iedere aanwezige op die zitting ging direct verplicht in quarantaine, en daardoor werd voorkomen wat elders naderhand wel plaatsvond. Mijn man heeft in die tijd geen contact met zijn collega gehad omdat wij toen al in Oostenrijk waren. Maar dit laatste terzijde.
In Nederland waren er toen nog geen besmettingen ….. en wij maar tegen elkaar zeggen dat landsgrenzen dat virus toch echt niet gingen tegenhouden. Op 27 februari, bijna twee weken later, werd live tijdens een televisieprogramma bekend gemaakt dat er een eerste patiënt in Nederland was. Enfin, we weten allemaal wat de gevolgen waren …..
Onze middelste monteerde een wildcamera op een boom in onze huiswei. Van boven naar beneden zie je een jonge vos, een wilde kat – of misschien was het wel een wasbeer? – een groene specht, en twee keer een ree (geit en bok).
Na lange, lange tijd gingen we weer eens naar Aken. Het was er rustig, erg rustig.
We vonden het rustig genoeg om ook ergens een hapje te gaan eten. Voelde een beetje vreemd na al die weken, maar ben wel blij dat we dit stapje hebben gezet.
Had ik al gezegd dat het hier weer erg rustig is? Iedereen, inclusief kat en hond, is weer naar het eigen thuis. We hebben het huis weer voor ons, en dat is fijn 😀
