Posted on

vrijdag de dertiende

Om te beginnen: ik ben niet bijgelovig. De titel van de blog is gewoon een weergave van dag en datum.

Ik ben lichtelijk verkouden. Kuch zowat de hele dag en blijf dus maar binnen. Had ik ook wel gedaan zonder opgelegde maatregel van bovenaf trouwens. Alhoewel ik gisteren wel nog boodschappen heb gedaan. Ik verwonderde me toen nog over de mevrouw voor me die alvorens de supermarkt in te lopen uitgebreid haar winkelkarretje en handen trachtte te ontsmetten en vervolgens gebreide handschoenen aantrok, onderwijl enigszins schichtig om zich heen kijkend.

Ik voel geen behoefte om door een of andere grote winkel te struinen op zoek naar dingen die ik toch niet nodig heb. Gelukkig maar dat ik ook geen neiging tot hamsteren voel. Enige waar ik nu veel behoefte aan heb is lekker weer, zon, fijn werken in de tuin. Zit er niet echt in. Gazon moet nodig gemaaid worden maar de bodem is te nat.

Dankzij het slechte weer tot nog toe hou ik me bezig met een nieuw handwerk(je). Dit keer een brei- in plaats van haakwerk, wel alweer een deken. Ik ben nu eenmaal fan van grote projecten. Het haken van pannenlappen was een prettige onderbreking 😀

Posted on

voordeel vs nadeel

Voordeel: toen ik laatst weer eens in Aken was had ik in een wolwinkel een Schnäppchen, een prettig voordeel: vier mooie bolletjes garen in mijn favoriete kleur, okergeel, afgeprijsd voor maar € 1,50 per stuk.

Ik wilde er een omslagdoek van breien, zou net kunnen lukken met 200gr volgens de verkoopster. Nu nog een bijpassend patroon vinden. Na een tijdje zoeken vond ik er een. Nadeel: ik zou volgens dat patroon twee extra bolletjes nodig hebben. De foto van mijn toekomstige omslagdoek was echter zo mooi dat ik het erop waagde, desnoods kon ik iets doen met een afwijkende kleur.

Voordeel: ik vond een paar dagen later in mijn favoriete wolwinkel nog een 5e bolletje, precies van het goede merk en in precies het goede verfbad. Boffen dus.

Nadeel: dit ene bolletje was duurder dan de vier eerder gekochte samen …..

Een verder nadeel was dat zo ik zo ongeveer nul snapte van het patroon. Zal wel aan mij liggen …. en dus haalde ik keer op keer uit waar ik avond aan avond op had gepuzzeld. Ik snapte gewoon niks van datgene dat toch niet zo moeilijk kon zijn? Enfin, na weer een keer alles uitgehaald te hebben vereenvoudigde ik het geheel.

Voordeel: dankzij dit vereenvoudigen had ik nu genoeg aan de vier-plus-een bolletjes 🙂

En nu is het klaar:

En ja, ik weet het: er zit een foutje in. Maar dat is niet erg, tenminste ik vind het niet erg. Het is handwerk, mijn handwerk 🙂

Posted on

oud(e) tante

Eind van de zomer wordt mijn nichtje moeder en dus wordt van mij als oudtante van het-kleine-meisje-dat-eerst-nog-geboren-moet-worden verwacht dat er iets wordt gehaakt of gebreid voor het kleine wondertje.

Vroeger, in mijn tijd, wachtte je met iets geven aan (meestal) de moeder tot de baby er was. Tegenwoordig gaat dat anders. Geslacht van de baby is meestal al vroeg bekend bij de ouders en ook al vaak meegedeeld aan zowat de hele wereld. Tja. Vanuit Amerika overgewaaid is de ‘babyshower’, ook al zoiets. Enfin. De aanstaande moeder schijnt nog van geen babyshower te weten (ze heeft zelf al diverse keren in een complot gezeten bij schoonzus en bij vriendinnen en zal nu zelf niks in de gaten hebben?) maar aanstaande zondag is het zover.

Met een auto vol in het rose geklede vrouwen (ook dat nog), hapjes en cadeautjes rijden we vrolijk naar het midden van het land. Het zal vast leuk worden 😉

Ik heb me van mijn taak gekweten. Maatje heel, heel erg klein

en maatje iets groter (18/19). Beide sokkenpaartjes in het rose.

Op ieder cadeautje voor de aanstaande moeder zit een foto van de gulle geefster als baby. Lief hè 🙂 De foto wil ik wel terug ……

Het echte ‘grote’ zelfgemaakte cadeau bewaar ik tot het kleine meisje er is, iets moet toch een verrassing blijven nietwaar?

Posted on

kapelletje (7), enzovoorts

Wederom maar weer eens een kijkje op mijn week.

Samen met schoonzus en zwager liepen we een rondje van Ubachsberg naar Trintelen en weer terug. Tegenover de Bernardushoeve (onze pauzeplek) zag ik dit kapelletje:

Het ligt op een kruispunt op de grens van Mingersborg en Trintelen. De kapel dateert uit 1939, getuige het jaartal in de voorgevel en wordt onderhouden door de buurtschap Mingersborg.

In de tuin van onze buurman moest een dode boom worden verwijderd, dat vond ik best een indrukwekkend schouwspel. De tuin van buurman ligt ruim lager dan de onze, de man in de boom hangt echt heel wat meters boven ‘vaste aarde’. Ben benieuwd in welke boom de uilen binnenkort ’s nachts gaan zitten om naar elkaar te roepen nu hun vaste stek er niet meer is. Vind ik eerlijk gezegd niet erg …..

Het kleine koolmeesje op de foto zat minutenlang te zitten in het pindakaaspotje. Te dromen? Te genieten? Daar leek het wel op.

Deze duif leek ook te genieten van de vele kruimeltjes op de grond. Waar? Op de luchthaven van Düsseldorf, heel gewoon binnen in de centrale hal.

Ik moest daar zijn omdat jongste nog een verre reis ging maken en hij graag op tijd zijn vliegtuig wilde halen. Nou, laat zoiets maar aan moeders over: ruim drie en een half uur voor het vliegtuig zou vertrekken zaten we al fijn aan de koffie. Ha, en dan te bedenken dat hij nog ruim 26 uur zou moeten vliegen ….

Absoluut niet blij was ik met de foto die oudste me stuurde. Genietend op zijn balkon kreeg hij bezoek van een heuse tijgermug. Gats. Daar zit toch echt niemand op te wachten.

In het kader van ‘verveling staat niet op mijn lijstje’ haal ik een tijdje-geleden-gebreide kussenhoes uit. En in plaats van de wol weer op te rollen tot een bolletje brei ik gelijk een nieuwe hoes, maar nu zo’n 10cm kleiner. De originele was te ruim, vandaar. Ik zei toch al dat vervelen niet op mijn lijstje staat?

Verder dacht ik blogvriendin Bertie te kunnen helpen met het ontcijferen van een Duitse tekst op twee oude ansichtkaarten.

Jammer dan, missie mislukt: ik kan het schrift echt niet ontcijferen …..

Bij het zoeken naar een leuke plek om binnenkort een hapje te gaan eten stuitte ik op de plek waar mijn vader is geboren en opgegroeid

Dit was mijn vaders oom, ’t Edmondje 😀. Bekend bij een ieder die vroeger te voet de bedevaartstocht naar Wittem maakte en vervolgens hier naar binnen ging voor koffie en een goed stuk Limburgse vla(ai).

Het was weer een leuke week.

Posted on

Kussen

Na een hele tijd alleen maar gehaakt te hebben had ik zin om weer eens iets te breien. Ik wist direct wat: een mosterdgeel kussen voor op de bank. Mosterdgeel, omdat dat de kleur is naast oranje die ik zo mooi vind passen in onze woonkamer. Met name in voorjaar en zomer geeft dat een zonnig en vrolijk effect.

Een binnenkussentje had ik nog liggen, ik hoefde alleen ongeveer de grootte aan te houden, zo’n 45 bij 45 cm. Omdat ik het liefst ‘zo ongeveer’ werk, zonder proeflapje vooraf het maken, heb ik heel wat keren het werk moeten uithalen: te veel of net te weinig steken en onjuiste breinaalden waardoor het werk te strak of juist te los werd.

Maar het kwam uiteindelijk helemaal goed:

Het kussentje is aan beide kanten verschillend, aan de ene kant een variatie op gerstekorrel en wafeltjes, en aan de andere kant heb ik de patentsteek gebruikt voor een speels effect.

Ik ben tevreden.

Posted on

Netjes opgeruimd? Ja, graag!

Ik ben van nature nogal netjes: op mezelf, op mijn spullen, in huis. Ik functioneer het beste als alles op z’n plek ligt, fijn geordend en mooi opgeborgen. In een huis of garage of wat voor ruimte dan ook vol rommel spullen weet ik niet waar ik moet beginnen met opruimen of ordenen. Dan krijg ik stress en laat ik alles liggen waar het ligt. Ik ben trouwens meer van het opruimen dan van het poetsen, maar dat terzijde. Ieder heeft zijn talenten of sterke kanten zal ik maar zeggen 🙂

Toen ik laatst in het haakcafé een mede-haakster zag met een geweldig mooi opbergsysteem voor haar haaknaalden wilde ik graag weten waar ze dat vandaan had. Nou, van deze blog dus (klikkerdeklik), te bestellen op Marktplaats. En dat heb ik dus gedaan, fijne cadeautjes voor mezelf.

Dit is voor mijn haaknaalden. Ik moet alleen nog een kleiner schaartje zien te vinden.

En dit is voor de breinaalden.

Opgeruimd staat netjes. Ik blij. Nu mijn man nog zover zien te krijgen dat hij de (lees: zijn) kelder opruimt …..

Posted on

bezoek aan München, het vervolg

Zowat iedere keer dat we in München zijn lopen we ook binnen bij Manufactum, een winkel waar je dingen kunt zien/kopen waarvan je (lees: ik) het bestaan bijna niet meer voor mogelijk hield. Alles enorm degelijk en van goede kwaliteit …… maar ook erg duur!

Oerdegelijk tuingereedschap:

Zo’n naaidoos, echt iets voor mij! Alleen niet om naaigerei in op te bergen maar wel haak- en breispulletjes en restjes garen.

Een Ex Libris stempel staat al jaren op mijn verlanglijstje:

Dit boek intrigeert mij omdat ik al jaren probeer om minder plastic afval te creëren. Ik heb gekeken of het boek ook in het Nederlands te krijgen is, maar dat is niet zo. Wel heeft een van de schrijfsters (Nadine Schubert) een blog die ik om te beginnen eens ga volgen.

Potten en pannen. Niet bepaald een afdeling die mijn belangstelling heeft. Wel die van mijn zonen die niet de kookgenen van hun moeder hebben geërfd 🙂

Ter afsluiting van zo’n leuke maar wel vermoeiende dag gaan we altijd nog lekker (en uiteraard glutenvrij) ergens eten. Dit keer bij

99ccf9f0-9640-4cde-9211-62bb79159f76-1

een volledig vegetarisch restaurant. Dit ter compensatie voor het feit dat ik in de week zonder vlees toch een aantal keren vlees heb gegeten ……

Posted on

nog een paar sokken

Een goede vriend van me klaagt al een tijdje over het feit dat hij zulke koude voeten heeft. Toen ik dus laatst een uitnodiging kreeg voor zijn tachtigste verjaardag hoefde ik niet lang na te denken over een passend cadeau.

Ja ik weet het, ik had mijn breipennen opgeborgen omdat ik ze niet meer kon zien of luchten, maar ik heb deze belofte aan mezelf graag gebroken.

En ach, ’t was zo gepiept 😀

Posted on

gehakt en spaanders

Waar gehakt wordt vallen spaanders, en waar gebreid wordt moet wel eens iets worden uitgehaald.

IMG_0938.jpg

Het patroontje rechts was wel leuk, maar te smal om als kussenhoes te kunnen dienen, moest dus worden uitgehaald. Omdat ik ietwat krap zit met de wol en deze ook niet meer kan kopen heb ik het patroon enigszins aangepast. Gewoon recht en averecht breien kost nu eenmaal minder energie (= wol) dan de kabels. Gaat helemaal goed komen.

De chocolade-eitjes zijn intussen allemaal op. De geverfde eieren trouwens ook. Zo goed alles is hier weer normaal. Vanmiddag jongste (alweer) naar het vliegveld gebracht voor (alweer) een vlucht terug naar waar hij studeert. Hij heeft dit semester heel wat vrije tijd die hij graag thuis doorbrengt. Gezellig! Oudste moest wel hard werken en studeren èn op kat Luna letten. Middelste was een paar dagen hier en heeft zijn kleine katertje laten zien waar wij wonen. Ach, wat een klein scheetje ….. zó lief en ondeugend en speels. Oh, wat is het toch leuk (tijdelijk) om zo’n beestje in huis te hebben!

Wat een geweldig sh*tweer hadden we trouwens de afgelopen dagen, op een gegeven moment was ik het binnenzitten zó zat dat ik zelfs bijna in staat was om richting de Outlet in Roermond te rijden. Achteraf gezien maar goed dat we dat niet hebben gedaan, volgens de berichten in de krant waren er 150.000 mensen die hetzelfde idee hadden …. Eigenlijk was het de bedoeling geweest om heel veel te gaan fietsen, maar daarvoor vond ik het te koud en dus is daar weinig van terecht gekomen. We hadden voor dit doel elektrische fietsen geregeld. Eens kijken of onze koppies grijs genoeg zijn om ons te voegen bij de steeds groter wordende groep elektrische fietsers. Ha, nou, het ritje dat we hebben gemaakt (van de winkel naar huis en vervolgens nog een ronde van zo’n 50km) smaakt wel naar meer. Heerlijk fietsen met een duwtje in de rug, zonder al te moe te worden. Mijn energielevel is nu eenmaal niet altijd supergoed. Van hieruit fiets je zó het heuvelland in, en dan liggen Maastricht en Valkenburg zelfs dichtbij genoeg voor een kopje koffie op een terrasje na het avondeten. Die fietsen gaan er dus echt wel komen.

Volgens de statistieken van deze blog is dit trouwens mijn honderdste blog-bericht. Ik wil het maar even gezegd hebben.

Posted on

breisels van mij

Ik heb eindelijk weer wat breiprojecten afgerond. Heel prettig gevoel voor iemand die nooit lijstjes maakt maar wel graag dingen afvinkt. Ik wil namelijk heel graag weer naar mijn favoriete wolwinkel maar als ik daar vervolgens niks mag kopen van mezelf omdat ik nog zoveel wolletjes thuis heb liggen kan ik net zo goed niet gaan ….

Ik brei graag woonaccessoires, met een lichtelijke voorkeur voor kussenhoezen. Ik  heb weer een kussen af, gebreid met dezelfde wol als de twee die al een tijdje op de bank liggen, ook in dezelfde kleurstelling. De gebruikte wol is ‘Sempione’ van Lang Yarns, een grof gesponnen wol met acryl en alpaca draad met een natuurlijk uitstraling.

img_0250

6d35c20e-ef05-4ad7-ab57-8a088490a760-2

08984301-67ff-4214-ad64-e193ae26d52c-2

Sokkenpaar nummer zoveel is ook af:

fullsizerender-2

Da’s gewoon een lekker tijdverdrijf voor tussendoor.

We besloten laatst om samen met (schoon)ouders naar een kerstmarkt in de buurt te gaan. Dit ondanks ietwat angst voor ….. (vul zelf maar in) met name bij mijn schoonvader van 90 die serieus van plan is om 100 te worden zonder dat hij slachtoffer wordt van een of andere aanslag. Bah. We gingen dus vol goede moed op weg naar de Weihnachtsmarkt van Aken. Niet voor het een of het ander, maar de kerstmarkten in Duitsland zijn echt mooi en gezellig. Niet persé om iets te kopen, maar alleen al voor de sfeer. Sfeer met zonder angst dus.

img_0268

img_0265

We hebben het leuk gehad, en dat gold ook voor ons hoogbejaarde gezelschap. Fijn.

En inmiddels zijn we daar waar het ook fijn is, in Oostenrijk. Het was tot gisteren nog niet geheel wit tot in het dal, de kans was even aanwezig dat het hier ook groen zou blijven tot en met de kerst. Maar het heeft vannacht gesneeuwd! Yes 🙂

De kerstboom is in ieder geval al opgetuigd. Een echte, helemaal meegenomen van thuis, maar zonder wortel dus helaas niet bestemd om volgend jaar weer te dienen als kerstboom.

img_0320
Jongste is al een paar dagen hier, hij heeft ons intussen al verwend met een heerlijke maaltijd. Nou, dat talent heeft hij niet van mij 🙂

img_0337

Oudste komt vanavond, hij krijgt nog een verlaat verjaardagscadeau, daar hebben we vast allemaal plezier van.

img_0341img_0340

img_0343

Hij zit inmiddels in een zelfde (en echt gloednieuw) vliegtuig als op bovenstaand plaatje. Zegt mij niet veel, vliegtuig is vliegtuig, maar hij vindt dat wel leuk. Bijkomend voordeel: het vliegt wat sneller. En dat scheelt als je met enorm lange benen zowat klem zit ….

Middelste komt ergens komende week. Als ZZP-er pakt hij iedere kans op werk met beide handen aan. Tuurlijk. Er moet ook brood op zijn plank komen.

Samenvattend: wij komen de kerstdagen wel door 🙂