Posted on

tuin en zo

Net een aangrijpende blog en dito stuk in onze krant gelezen en dan toch maar over ditjes en datjes schrijven. Het leven gaat gewoon door …..

Hoorde op de radio dat mensen over Corona praten als ware het een oorlog. Geen oorlog, maar wel een zeer zorgelijke tijd met vijf sterren quarantaine, geen beschietingen en meer dan voldoende eten. Dat moet toch goed vol te houden zijn?

Ik ken wel mensen die ziek waren en de moeder van een vriendin is gestorven aan de gevolgen van, maar zij was al ruim boven de negentig. Of onze generatie nog zulke leeftijden gaat bereiken?

Enfin.

Naar aanleiding van een blogbericht van een Belgische blogger een foto van onze tuinbank:

De bank, bijna dertig jaar geleden gekocht, wordt jaar na jaar mooier en mooier 😀

En omdat ik toch al bezig was nog maar een paar tuin plaatjes

Ik besef iedere keer als ik een rondje door de tuin loop dat ik een bofkont ben, een zeer bevoorrecht mens: grote tuin, fijn huis, allerliefste huisgenoten, niemand ernstig ziek en gezelschap dat nog altijd niet verveelt ….

Maar ook angst, angst om mijn man en zonen die toch blijven werken omdat tandartsen nu eenmaal moeten blijven werken (alleen nood diensten, maar toch) en dit onmogelijk op anderhalve meter afstand kunnen doen ….. Verdriet om mijn schoonouders die we niet mogen bezoeken, schoonmoeder gaat steeds verder achteruit, snapt er natuurlijk niets van dat ze niemand van haar kinderen of (achter)kleinkinderen ziet.

Maar verder, ach, ik doe mijn ding en blijf zoveel mogelijk thuis.

Blijf gezond!

Posted on

schoonouders in quarantaine

bron: De Limburger (28 maart 2020)

nb: mijn schoonouders wonen nu een jaar in een verzorgingshuis, misschien wel dat verzorgingshuis? Martin Hurkens (winnaar Holland‘s got Talent 2010) gaf ook bij hen afgelopen week een miniconcert. Zingend op straat, de bewoners zittend achter het raam.

Posted on

Nood en deugd

Ons grasveld zou dit voorjaar op de schop gaan, maar dat hebben we gezien de omstandigheden maar uitgesteld tot ergens in september. De plek waar ooit een trap was hebben we nu maar tot moestuintje gebombardeerd. Eerste zaadjes (pompoen en courgette) zitten in de grond, de rest wordt nog even vertroeteld in kleine kasjes op de vensterbank.

Ik word – gelukkig – nog altijd blij van buiten te drogen hangende was. Vandaag geen last van mestgeuren, dat scheelt, dat maakt nog gelukkiger.

Schuurtje is opgeruimd. Een van de weinige voordelen van het hebben van heel wat vrije tijd ….. Wie oh wie zou daar in dat hoekje hebben gebivakkeerd? Gezien de vele lege doppen was het er erg gezellig 🙂

Planten zijn allemaal voorzien van nieuwe behuizing.

Breiwerk schiet minder op dan ik had bedacht. Dat wil zeggen dat ik me nog niet echt verveeld heb de laatste tijd. Of erg veel tv heb gekeken …….

Onze Kreis, waar erg veel Corona zieken waren en zijn, wordt onderzoeksterrein voor deskundigen. Wie weet wat daar voor goeds uitkomt.

Verder gaat hier alles zijn gangetje. Blijf gezond! 🙏

Posted on

vreemde tijden, gezellige drukte

Middelste plus vriendin plus hond en kat uit Brussel bivakkeren sinds bijna een week bij ons. Aanvankelijk voor twee weken maar ik hou er serieus rekening mee dat dit wel eens heel wat langer kan gaan duren ….. Het is druk maar het is – tot nog toe – een gezellige drukte. Zolang iedereen af en toe buiten flink kan uitwaaien houden we het makkelijk vol. Zolang maar niemand (serieus) ziek wordt …..

Middelste heeft momenteel als zzp-er geen werk, gaat gelukkig wel een uitkering krijgen. Zijn vriendin kan (nog) van hieruit werken. Hond en kat amuseren zich intussen prima.

Het ga jullie goed 🙏

Posted on

vrijdag de dertiende

Om te beginnen: ik ben niet bijgelovig. De titel van de blog is gewoon een weergave van dag en datum.

Ik ben lichtelijk verkouden. Kuch zowat de hele dag en blijf dus maar binnen. Had ik ook wel gedaan zonder opgelegde maatregel van bovenaf trouwens. Alhoewel ik gisteren wel nog boodschappen heb gedaan. Ik verwonderde me toen nog over de mevrouw voor me die alvorens de supermarkt in te lopen uitgebreid haar winkelkarretje en handen trachtte te ontsmetten en vervolgens gebreide handschoenen aantrok, onderwijl enigszins schichtig om zich heen kijkend.

Ik voel geen behoefte om door een of andere grote winkel te struinen op zoek naar dingen die ik toch niet nodig heb. Gelukkig maar dat ik ook geen neiging tot hamsteren voel. Enige waar ik nu veel behoefte aan heb is lekker weer, zon, fijn werken in de tuin. Zit er niet echt in. Gazon moet nodig gemaaid worden maar de bodem is te nat.

Dankzij het slechte weer tot nog toe hou ik me bezig met een nieuw handwerk(je). Dit keer een brei- in plaats van haakwerk, wel alweer een deken. Ik ben nu eenmaal fan van grote projecten. Het haken van pannenlappen was een prettige onderbreking 😀

Posted on

bloggersbijeenkomst, de derde alweer!

Vandaag was het weer BB-dag, te weten BloggersBijeenkomst of door mij ook wel ‘BarBeton’ dag genoemd. En dus tufte ik, samen met medeblogger Sjoerd als passagier, naar Utrecht.

Ik ben inmiddels weer thuis, ben kapot moe maar dat deert niet. Vanavond gewoon lekker vroeg naar bed ….. Het was hartstikke gezellig, het was wederom heel leuk, deze derde ontmoeting alweer met inmiddels zeer dierbare blogvrienden. Jammer dat Bertie ziek was en er niet bij kon zijn maar volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Waar we over spraken? Nou, ook wel over bloggen hoor 😄

Posted on

nieuwe week, nieuwe kansen

Ik was wat ziekjes, werd gelukkig snel weer beter zonder manlief aangestoken te hebben en dus togen we zoals gepland weer richting Oostenrijk. Deels op de vlucht voor carnaval maar meer omdat we het gewoon fijn vinden om daar onze tijd door te brengen.

Daar aangekomen begon ik gelijk met wassen. Onze jongste was een weekje met vrienden in onze stek geweest en had er geen tijd voor gehad. Haha. Mama hotel ook in den vreemde dus. Gelukkig kon alles fijn buiten drogen, heerlijk.

Op de weinige dagen dat het niet regende (ja, ook daar ….) of sneeuwde of gewoon bewolkt was waren de luchten prachtig. Goed te zien dat er nogal flink gevlogen wordt boven de Alpen

Ik zwabberde eens onder een kast en daar kwamen alras de elastiekjes tevoorschijn waarmee kater van middelste zo graag speelt als ook hij in Oostenrijk is.

We kregen vrienden te logeren en gingen met hen onder andere naar Saalbach,

naar het einde van het Glemmtal

en naar Kitzbühel.

Als “dankeschön” (het is een Duits stel) kreeg ik een prachtig boeket.

Toen ze weer weg waren waste ik maar weer eens een (bed)was.

Intussen probeer ik me niet al te ongerust te maken over datgene wat zich op korte afstand van thuis afspeelt. (bron foto: 1limburg)

Posted on

haakgek

Tja, zo kun je me wel omschrijven. Ik heb graag iets om handen, heb het soms nodig om pas op de plaats te maken en dat gaat nu eenmaal het beste als ik stil zit met bijvoorbeeld een haakwerk in mijn handen. Ik ben absoluut geen profi, moet nog heel veel leren op haakgebied maar al doende en met vallen en weer opstaan leer ik iedere keer iets bij.

Ruim een jaar geleden begon ik aan een groot project. Niet het moeilijkste tot dan toe maar wel qua afmeting voor mij persoonlijk het grootste: een deken(tje)voor op de bank.

Het is uiteindelijk niet helemaal geworden zoals ik had gehoopt dat het zou worden: ik ben in de laatste toer met heel wat minder steken geëindigd dan waarmee ik begon. Verder vind ik de afwerking (rand om de deken heen) niet echt mooi. Maar om alles dan maar weer uit te gaan halen is voor mij geen optie …..

Ach, het is goed zo. Tijd voor weer iets nieuws 😀

Posted on

mijn week weer eens

Een week die me wel lang zal heugen, deze week.

De verbouwing van de aanbouw achter ons huis nadert zijn voltooiing, hoezee. Omdat ik wel graag schilder maar niet graag muren kwast mochten de schilders dit karwei komen klaren. Alweer dagenlang mensen in huis, alweer aan huis gebonden maar ja, het is voor een goed doel: ons huis knapt er van op.

Hond van middelste was er dus ook. Nog. Want niet slechts één dag maar gelijk een hele week. En dat in combinatie met die schilders in huis en aan huis gebonden zijn. Voor mij geen ideale situatie ….. Gelukkig kwam middelste tussendoor een aantal dagen naar huis omdat opvoeden van en wandelen met een jonge hond hier toch wat makkelijker is dan in hartje Brussel.

Telefoontje van een vriend: “P is aangereden toen hij op zijn fiets naar zijn werk reed. Ziet er niet goed uit. Ligt in coma” P is een goede (sport)vriend van mijn man, al járen. We waren twee weken geleden nog samen in Oostenrijk. Shit, en nu ligt hij zwaar gewond met hersenletsel en diverse botbreuken in het ziekenhuis ……

Ik ging dinsdag naar de kapper, ben hondstrouw aan de mijne. Nu wordt hij binnenkort geopereerd aan zijn voet en moet ik twee keer geholpen worden door een collega van hem. Help ……

Woensdagavond voelde ik me grieperig worden. Zucht, ook dat nog …… Eindelijk de schilders uit huis en dan toch weer gebonden. Vrijwilligerswerk afgebeld. Lunchafspraak afgezegd. En de hele tijd in bed blijven liggen. Ik voelde me ziek en zielig.

Zoals dat bij mij meestal gaat ging het nu ook weer: na een dagje ziekjes zijn gaat het weer beter met me. Voor mij een bijkomend voordeel van ‘mijn’ MS. Maar het kan ook anders: jaren geleden heb ik dankzij de griep een lichte schub gehad met lange tijd slechter zicht aan een oog. Is gelukkig weer zo goed als bijgetrokken.

Middelste ging met hond weer richting westen. Amper weg werd hij voor het eerste de beste stoplicht al van achteren aangereden door een boze man die beweerde dat zoonlief de schuldige was.

Op de Belgische autoweg stond hij eerst een uur in de file, kon even later goed op tijd remmen voor twee botsende auto’s voor hem, zag in zijn spiegel een touringcar op hem afkomen die moeite had met stilkomen en kon geen kant uit ….. Het ging nog net goed. Gelukkig maar. Moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren ……

Mijn week dus.