Ik zit nog altijd in een soort van bubbel: weinig zin om blogjes te schrijven, zelfs niet om te haken of te breien, kortom: mijn (nieuwe) abnormaal …..
Vandaag wel een blog van mijn hand. Niet hier maar bij haar
bubbel
niet te filmen
hoe snel de weken voorbij gaan terwijl er nauwelijks iets op de/mijn agenda staat ….
Afgelopen woensdag was mijn schoonmoeder jarig, ze werd negentig. Ze woont samen met mijn schoonvader in een verzorgingshuis. Jammer dat we door de huidige omstandigheden niet samen met haar deze dag konden vieren. We stonden met z’n viertjes (zoon, dochter, schoonzoon en ik) aan het hek haar toe te zingen, maar of ze snapte dat dit speciaal voor haar was is maar de vraag. Ze is dementerend, zo triest dat ze degenen die ze nu wellicht nog kent niet van dichtbij kan zien en aanraken …. Geen foto helaas.
Te belachelijk voor woorden ….
Laatst lagen langs de kant van de weg naar ons dorpje zo’n vijfentwintig vuilniszakken die – denk ik, gezien de regelmatige afstand tussen iedere zak – uit een rijdende auto waren gegooid. Ik durf te wedden groenafval van hennepteelt, de oogst zal overvloedig zijn geweest gezien de hoeveelheid zakken. Bah. Wederom geen foto, ik was met de auto en kon nergens stoppen zonder verkeer te hinderen.
Rondje dorp met het hondje. Hondje is intussen een flinke hond van ruim 19 kilo.
De rhododendrons in de voortuin, ze bloeien kort maar prachtig en krachtig. Grasveld, tja, nog altijd een probleemgeval ….
In ons dorpje is maar één winkel, een hobbywinkel met louter stoffen en toebehoor voor liefhebbers van quilten. Ik kocht er – bij gebrek aan eigen naaimachine – twee stoffen mondkapjes. Ik heb het lint vervangen door elastiekjes, is gemakkelijker ivm snel op en af doen, ik verdraag het kapje geen minuut langer dan verplicht.
Die kapjes zijn hier (Duitsland) verplicht in elke winkel, openbaar vervoer, overheidsgebouw, dokters- en tandartspraktijk, apotheek etc en ook in de onlangs weer geopende horecazaken. Echt waar, de terrasjes zitten weer vol …. 😵
Zo lang als middelste zoon plus vriendin, hond en kat hier bivakkeren koken hij en zijn vriendin al voor ons. In ieder geval 6 van de 7 avonden. De zevende avond hebben we bestemd om de horeca te helpen in de vorm van de een of andere afhaalmaaltijd. Haha, frietjes, Chinees of pizza dus. Zes avonden is het iedere keer weer een verrassing wat ze klaar hebben gemaakt. En het is zó super: altijd glutenvrij en ook nog eens vegetarisch. We komen echt van het vlees af 😃 maar krijgen wel af en toe vis.
Ons werd gevraagd een felicitatie filmpje te maken voor een jarige vriendin. Dit is een foto van onze bijdrage, heb mijn man er maar even afgeknipt voor de blog. Was geinig: ze kreeg een kwartier lang felicitaties te zien door familie, vrienden en kennissen.
Verwenboeket voor mezelf. Grootste verwenmoment voor mezelf de komende week: ik mag naar de kapper 😁
huismus
Ik zal het maar bekennen: ik ben een huismus.
Het is dat mijn man in de pre-Corona tijd altijd weg wilde, voor mij hoefde dat nooit. (nb: ik wil(de) heus wel fietsen, wandelen of even ergens een hapje gaan eten hoor, zo erg huismusserig ben ik nu ook weer niet)
Uitzondering voor wat betreft het liever thuis blijven was en is onze eigen stek in Oostenrijk, daar voel ik me ook helemaal blij, da’s mijn tweede thuis, daar wil ik gerust de helft van mijn tijd doorbrengen. Maar nu even niet, helaas.
Maar dus nu, in deze vreemde tijd voel ik me fijn zolang ik thuis ben. Werken in de tuin, opruimen, (blogs) lezen, poetsen, handwerken, allemaal prima. De deur uitgaan voor een boodschap vind ik wel een dingetje, dat staat echt niet bovenaan mijn lijstje van dingen die ik leuk vind. Dat besteed ik dan ook het liefste uit aan een van de vele huisgenoten. Vorige week moest ik uit noodzaak zelf even naar de Duitse supermarkt, wel kort voor sluitingstijd want dan is het lekker rustig, maar met verplicht mondkapje. Da’s wennen.
Mijn geluk is ergens dat er de laatste weken altijd reuring is in huis, want zolang zijn mijn zoon plus vriendin plus hond plus kat al onderdeel van het huishouden. Ik kan me gewoonweg niet vervelen, er is altijd wel iemand om mee of tegen te praten (of mopperen). Er is altijd wel iemand die even wil wandelen, ook dat. Er is altijd iemand die boodschappen gaat doen. En het allerbelangrijkste voor iemand die niet graag kookt: er wordt altijd door iemand gekookt 🙂
Tuurlijk mis ik mijn sociale contacten buitenshuis. En de kapper ….Wie niet. Maar tot het weer mogelijk is om naar haakcafé, sportschool, kapper of vriendengroep te gaan vermaak ik me wel. Maar het moet niet te lang duren …..
ik zag ze vliegen….
Geen idee wat voor roofvogel dat is op de bovenste foto, soms zweven er een stuk of wat van zulke vogels hier zo samen in de lucht. Buizerds wellicht? De vogel op de onderste foto is mij wel bekend. Het is een zogenaamd AWACS vliegtuig, gestationeerd op de nabijgelegen NAVO vliegbasis in Geilenkirchen. In de jaren tachtig van de vorige eeuw heb ik daar op kantoor gewerkt. Ooit mocht ik een dag als passagier meevliegen. Niks aparts aan hoor, negen uur op en neer vliegen boven Duitsland, en geen raampjes om door naar buiten te kijken. Enige spannende was het mogen zitten in de cockpit tijdens de landing.
De hele dag wordt door buurman boer flink gewerkt: de aardappelen gaan de grond in. In de verte zie je een deel van de vele windmolens die een kilometer of wat hier vandaan staan. Hopelijk haalt niemand het in zijn hoofd om er hier vlakbij ook een of meerdere neer te zetten. Windenergie prima, maar niet in mijn achtertuin. Oei, dat denken er meer ……
En zij, zij is druk bezig met een stuk wortel.
allerlei geneuzel
Middelste plus vriendin gingen voor me naar de markt. Het was prachtig weer met gelukkig maar weinig wind en dus gingen ze fijn op de fiets. Kwamen terug met wat ze wilden kopen plus voor mij een bosje tulpen, dat vind ik leuk.
Lichtelijk geschokt vertelden ze me dat het best druk was op de markt. Lijkt erop dat men de woorden van Rutte anders interpreteert. En die ‘men’ waren volgens mijn zoon veelal behoorlijk op leeftijd. Ruim tachtig plus.
Enfin.
Zij gingen dus naar de markt en ik mocht oppassen.
Het is echt niet zo dat ik nergens kom hoor, maar ik mijd absoluut tijdstippen dat het druk kan zijn. Afgelopen week moesten we even langs de opticien in verband met een nogal scheve bril van mijn man en verder wilde ik persé de locale boekverkoper steunen door bij hem een boek te kopen in plaats van het te bestellen bij b.com.
Op de terugweg fietsten we een nieuwe route. Tussen stadswal en verplaatste volkstuintjes ligt nu een mooi fietspad.
Ik zag op de blog van Neeltje hoe haar pleegdochter zich onder andere bezig houdt met het maken van armbandjes voor de medebewoners van haar vroegere woonomgeving. Ik vroeg of ze voor mij ook een armbandje wilde maken, en ja, dat wilde ze. Zó lief!
Ik kwam in de kelder een pak melk tegen, nog meegenomen uit Oostenrijk. Heimwee …..
Zag dat de diesel schandalig goedkoop is. Jammer dat ik niet of nauwelijks kilometers maak en dus ook niet hoef te tanken.
De blauwe regen is flink gesnoeid, bloeit stukken minder dan andere jaren maar blijft een plaatje om te zien
Ik ben voorbereid ….. vanaf maandag mag ik niet zonder de supermarkt in.
Kaartje kreeg ik trouwens van Mieke, waarvoor dank 😊
alweer een nieuw-normaal zondag
Heel wat verbaasde blikken in onze straat: een doos snoep voor ieders deur. Bij navraag bleek deze te zijn bezorgd door de bezorger van het zondagskrantje. Lekker. Maar niet goed voor lijn en tanden 😉 Ook bij oudste, die een dorpje verderop woont, een flinke doos vol. Heb hem maar even gewezen op het onkruid voor zijn deur …..
Je zult jezelf maar herkennen als die fietser …..
Fijne en gratis App: ThuisBieb. Luchtige boeken met een vleugje humor, daar heb ik behoefte aan. “Rinkeldekink” van Martine Bijl, dat is goed te doen.
Kunnen binnenkort naar buiten: tomaatjes en paprika. Wat nu nog moet gebeuren (en snel!): boontjes en nog wat pompoenen binnen voorzaaien.
Rondje dorp
Voordeel van het nieuwe normaal: veel thuis, veel aandacht voor alles wat binnen en buiten groeit. Binnenplanten blijven leven 😀
En verder gaat alles zijn gangetje. Ik snak ergens naar ‘normaal’ maar vind het aan de andere kant ook wel prettig om een lege agenda te hebben, met als enige vraag van de dag: wat eten we en wie maakt het klaar.
Het gaat voorzichtig de goede kant op. Hoop doet leven. Blijf gezond!
als je bijna nergens meer komt
dan is je eigen tuin een zegening
De kersenboom in onze huiswei staat weer in bloei, net als de afgelopen zoveel jaar. Natuur doet zijn ding, en daar ben ik blij mee.
Nog een foto van afgelopen week:
Verder gaat het leven zijn gangetje. Mijn uitjes afgelopen weken: naar de Boerenbond voor wat zaaigoed, bezoekje aan het verzorgingshuis alwaar we konden zwaaien naar mijn schoonouders ….., naar het tuincentrum voor wat viooltjes en een mooie kamerplant, bloedprikken in (dependance van) het ziekenhuis, paar keer naar (Duitse) supermarkt, naar de autodealer i.v.m. de jaarlijkse beurt van mijn auto, bandenwissel bij zelfde auto en naar de groenteboer. Dat was het wel.
Verder alleen wat futiliteiten: ik word langzaam grijs oftewel er is nu duidelijk uitgroei te zien ‘dankzij’ langere tijd niet meer bezoeken van de kapper. Met behulp van instructiefilmpje op internet ga ik dat echt niet verhelpen, ik wacht wel. Mijn (gel) nagels heb ik wel enigszins weten te verzorgen. Kort en kleurloos gaan ze nu weer door het leven 😀
Vandaag is het tijd om binnen weer wat karweitjes uit te voeren, zoals het repareren van de knuffels van hond van middelste. Ook zo’n verhaal zonder einde 😉
Blijf gezond!
tuin en zo
Net een aangrijpende blog en dito stuk in onze krant gelezen en dan toch maar over ditjes en datjes schrijven. Het leven gaat gewoon door …..
Hoorde op de radio dat mensen over Corona praten als ware het een oorlog. Geen oorlog, maar wel een zeer zorgelijke tijd met vijf sterren quarantaine, geen beschietingen en meer dan voldoende eten. Dat moet toch goed vol te houden zijn?
Ik ken wel mensen die ziek waren en de moeder van een vriendin is gestorven aan de gevolgen van, maar zij was al ruim boven de negentig. Of onze generatie nog zulke leeftijden gaat bereiken?
Enfin.
Naar aanleiding van een blogbericht van een Belgische blogger een foto van onze tuinbank:
De bank, bijna dertig jaar geleden gekocht, wordt jaar na jaar mooier en mooier 😀
En omdat ik toch al bezig was nog maar een paar tuin plaatjes
Ik besef iedere keer als ik een rondje door de tuin loop dat ik een bofkont ben, een zeer bevoorrecht mens: grote tuin, fijn huis, allerliefste huisgenoten, niemand ernstig ziek en gezelschap dat nog altijd niet verveelt ….
Maar ook angst, angst om mijn man en zonen die toch blijven werken omdat tandartsen nu eenmaal moeten blijven werken (alleen nood diensten, maar toch) en dit onmogelijk op anderhalve meter afstand kunnen doen ….. Verdriet om mijn schoonouders die we niet mogen bezoeken, schoonmoeder gaat steeds verder achteruit, snapt er natuurlijk niets van dat ze niemand van haar kinderen of (achter)kleinkinderen ziet.
Maar verder, ach, ik doe mijn ding en blijf zoveel mogelijk thuis.
Blijf gezond!
gezocht en gevonden
schoonouders in quarantaine
bron: De Limburger (28 maart 2020)
nb: mijn schoonouders wonen nu een jaar in een verzorgingshuis, misschien wel dat verzorgingshuis? Martin Hurkens (winnaar Holland‘s got Talent 2010) gaf ook bij hen afgelopen week een miniconcert. Zingend op straat, de bewoners zittend achter het raam.
