Terwijl wij nog op vakantie waren ging jongste met oud-studiegenoten een weekend naar Berlijn. Ze zien elkaar niet vaak nu ze allemaal serieus aan het werk zijn. Tel daarbij op dat ze verspreid wonen over Noord-Ierland, Zweden en Duitsland. Ze hadden het énorm gezellig zo met elkaar. Bijna een week na dat weekend kregen we een foto doorgestuurd: hij, jongste, had zulke vreemde bultjes op zijn voet. Muggenbultjes? Vlooienbeten? Jakkes …… Enfin. Niet meer over nagedacht totdat wij weer thuis kwamen en ik zag dat hij ook bultjes in zijn gezicht had. Ja, zei zijn vriendin, en ook op zijn buik en rug en benen. Hmmmm.
Ik begon een akelig vermoeden te krijgen, zocht maar eens op internet en ging op inspectie uit in zijn slaapkamer, en ja, helaas: bingo, ik zag een bedwants lopen over het matras……
En toen begon de stress, want wat te doen. Was het een eenling, of onderdeel van een groot leger? Help ……
Ik kwam in actie: de bedwas op 60 graden in de machine, alle kleding en de gebruikte sporttas gingen in plastic zakken in de vriezer. Gelukkig was deze zo goed als leeg, ik had anders echt niet geweten waar naar toe met die zooi. Kon moeilijk vragen aan de buren of zij plek hadden voor kleding met ‘iets’ in hun vriezer …..
Gelukkig hebben we sinds jaar en dag infraroodcabine die tot 70graden verwarmd kan worden, daar stopte ik alle kussens, dekbed en het vloerkleed in. Slaapkamer flink gezogen, niet één maar minstens drie keer ….. en toen de stofzak direct weggegooid.
Ik hoop dat de slaapkamer nu weer bedwantsenvrij is …..
Enfin, het waren stressvolle dagen, dat kan ik je verzekeren. En of ik ooit nog eens in een vreemd bed durf te slapen ……