Posted on

1926 – 2020

Vandaag is de verjaardag van mijn schoonvader. Jaargang 1926, dus vanaf vandaag vierennegentig jaar jong, een respectabele leeftijd! Hij is lichamelijk en geestelijk nog erg fit. Een sterke tak, de familie van mijn man, de meesten hebben in goede gezondheid een hoge leeftijd bereikt. Daar kan mijn kant van de familie niet echt aan tippen …..

Toen mijn schoonmoeder begon te dementeren zijn mijn schoonouders na een tijdje toch maar verhuisd van hun eigen huis naar een beschermde woonvorm. De beste oplossing op dat moment, alhoewel pa er heel erg aan moest wennen. Tja, een oude boom verplant je nu eenmaal niet zomaar. Hij mocht er na het overlijden van schoonmoeder – afgelopen augustus – blijven wonen. Hij voelt zich er nu prettig en veilig, hij zou nu niet anders meer willen.

Ik hoop dat Corona daar buiten de deur blijft …..

Posted on

bewegingen

Ooit, zo‘n 25 jaar geleden, viel ik als een blok voor mijn eerste paar Wolky’s. Ik kocht een paar witte, en niet lang daarna ook nog een paar zwarte. Zo ongeveer dag en nacht liep ik erop, binnen en ook buitenshuis. Heerlijke sloffen schoenen. In de loop der jaren versleet ik ook nog oranje, beige, blauwe en bruine exemplaren. Afgetrapte exemplaren worden tot op het allerlaatst afgedragen als tuinschoenen voordat ze uiteindelijk weg moeten ….. Afgelopen week kocht ik weer een paar, ik keerde terug naar de kleur zwart. En het fijne was dat ik er niet voor de deur uit hoefde: ik bestelde ze dit keer op internet. Het fijne van dezelfde schoenen: pasvorm en maat zijn gewoon hetzelfde, past altijd. Het was trouwens wel een bestelling bij een winkel in de buurt, zo steun ik de middenstand in mijn stad een beetje in een tijd dat ze het moeilijk genoeg hebben.

Om ook reserve boeken te hebben om deze thuisblijftijd door te komen bestelde ik bij mijn favoriete boekwinkel (en dus niet bij dat dikke bolle blauwe mannetje) een aantal boeken. Ik kreeg ’s middags gelijk een belletje van eigenaar Wim: “ik moet toch in de buurt zijn, ik breng ze wel langs”. Hij moet regelmatig een lading boeken via het Duitse postkantoor versturen, en dus spaarde hij gelijk de postzegel voor mijn pakketje uit.

De hond moet regelmatig uitgelaten worden. Vaak doet zijn baasje dat, soms mag ik dat doen. Voordeel is dan dat ik zo bijna ongemerkt aan mijn 10.000 stappen van die dag kom. Voordeel is ook dat je onderweg leuke en verrassende dingen ziet. Deze fietsen staan her en der verspreid in de gemeente Beekdaelen, zag er ook laatst een bij Sjoerd op zijn blog, maar dit terzijde.

Bèngelder, oftewel Bingelrade (gemeente Beekdaelen) in goed Nederlands.

Ik kom mijn tijd wel door ….

Posted on

nieuws onder de zon?

Nou, nee, eigenlijk niet. Tenminste, er is niet veel wat ik op mijn blog kwijt wil. Het leven gaat gewoon zijn gangetje. Thuis blijven is wat moet en ik dus ook zoveel mogelijk doe, ik ga eigenlijk alleen de deur uit voor de nodige boodschappen. Soms met de auto, een enkele keer met de fiets. Sportschool bezoeken deed ik al niet meer voordat ze – hopelijk tijdelijk? – dicht gingen. Ik woon nu eenmaal in Duitsland en hier gelden de strengere beperkingen gedurende de hele maand november, dus al voordat ze in Nederland werden aangekondigd.

Sinds een aantal weken is onze jongste het huis uit, hij woont in een leuk appartementje een aantal dorpjes verderop. Lege nest syndroom? Nou nee, echt niet, geen last van. Geen tijd voor ook: vijf dagen later stond onze middelste met hond en kat (en helaas pindakaas zonder vriendin, want zo gaat dat soms in het leven) op de stoep. Hut weer vol voor ik weet niet hoeveel tijd …. Tja, je blijft je hele leven moeder hè….

ach, maakt hen niet uit, zij vinden het wel prima zo

Zo gaat dat hier ook: vegetarisch, glutenvrij, gewone pot, liefst geen gewone pot, nierdieet (kat), pens (hond).

Om de boel een beetje op te vrolijken kocht ik viooltjes. Die zijn zo dankbaar, en bloeien tot ver in het voorjaar. Hoop ik. Ik hoop dat we dan ook weer wat normaler onze gang kunnen gaan …..

Posted on

over mijn einde …

Gisteren was het Allerheiligen, vandaag is het Allerzielen, ik ben dus nog op tijd met deze tag die ik gisteren al op verschillende blogs (bij MyriamC, Vief, Omabaard en Saturnein) voorbij zag komen.

Nee hoor, ik ben nog héél lang niet van plan om te gaan, maar als, ooit, in een hopelijk nog verre, verre, toekomst, dan heb ik toch wel ideeën over hoe mijn heengaan en uitvaart eruit zou mogen komen te zien:

1. Wil je begraven worden of gecremeerd?

Ik wil worden begraven. En niet zomaar ergens, het moet een natuurbegraafplaats zijn in Nederland, het liefst in Limburg. Dat graf of die plek hoeft niet onderhouden te worden, dus geen bloemen of planten brengen met Allerheiligen …..

2. Als je kiest om begraven te worden, hoe ziet je kist er dan uit?

Een zo eenvoudig en natuurlijk mogelijke kist of mand, zonder poespas.

3. Welk liedje mogen ze afspelen op je begrafenis?

Nou, ik heb geen speciale wens(en), dat mogen de nabestaanden beslissen, want als het goed is hoor ik het toch niet ….

4. Wil je een herdenking in een kerk of in een andere setting?

Geen kerkdienst voor mij. Afscheid nemen van mij heb ik het liefst in een ruimte waar mijn naasten dichtbij me kunnen plaatsnemen. Zo hebben we ook afscheid genomen van mijn vader. Die locatie was trouwens wel heel uniek: een verbouwde schuur, waar hij ooit als dierenarts zieke koeien had bezocht en ook kalveren op de wereld had gezet.

Voor mij echt geen groots afscheid met toeters en bellen. Gewoon rustig en sereen, met alleen naaste familie.

5. Wat wil je dat ze over je zeggen tijdens de herdenking?

Dat ik een leuk mens was, een fijne echtgenote, een goede moeder? En nogmaals: geen poespas …..

6. Wat zou je zelf zeggen, mocht je kunnen?

Geniet van het leven, het duurt maar kort …. of zoiets.

7. Heb je een testament

Ja.

8. Mocht je een gedenksteen willen plaatsen, wat mocht er dan opstaan?

Op een natuurbegraafplaats mag geen gedenksteen worden geplaatst.

9. Hoe ziet de koffietafel eruit?

Na de herdenking van mijn vader was er geen koffietafel met broodjes en Limburgse vlaai, maar wel een glaasje fris, bier of wijn met een aantal heel erg lekkere hapjes. Dat vond ik veel prettiger en lekkerder, dat wil ik ook 😉

10. Ben je bang voor de dood?

Nee, ik ben niet bang voor de dood, ik ben wel bang om te sterven. Ik ben ook bang om af te takelen, dat wil ik niet. Ik zou dan op tijd willen kiezen voor euthanasie maar dat is problematisch omdat we in Duitsland wonen.

Dat was ‘t, dit is wat ik nu wens, maar uiteindelijk beslist degene die achterblijft.

Posted on

ben er nog ….

Het is weer druk hier in huis, ik zal er nog wel eens over schrijven, maar nu even niet.

Genoeg plannen voor berichten: een tag die ik wil gebruiken, iedere dag een foto, kleine berichtjes, grotere lappen tekst. Maar het komt er nog even niet van. Misschien na morgen, als ook hier strengere regels gelden, de zin om er op uit te gaan is sowieso ver te zoeken ….

Posted on

thuis: herfst

Geen ontkennen mogelijk: het is herfst! Hou ik van dit jaargetijde? Jawel, ik hou ook van dit jaargetijde, zeker als de temperatuur een beetje aangenaam is, het niet te nat is, ik dus naar buiten kan, en ik mooie luchten zie. Wel een mooie lucht met heel wat horizonvervuiling door de uitstoot van de bruinkoolcentrales (en ook wel door de (heel) vele windturbines). Ach ja, je kunt niet alles hebben ….

Niet de eerste en ook nog niet de laatste grote kruiwagen vol met eikels heb ik al naar de mesthoop in onze huiswei gebracht. Ik hoef niet naar de sportschool als ik in de tuin kan werken. Het kost wel veel van mijn energie maar dat is niet erg, mijn conditie vaart er wel bij, heerlijk. Rusten doe ik meer dan genoeg.

Eerst dus het gazon eikeltjesvrij maken, dan nog een keer of wat gras maaien (vorig jaar tot ergens in december ….) en binnenkort ook nog de ene na de andere kruiwagen vol eikenblad bij elkaar harken en wegbrengen. Misschien wel voor het laatste jaar want we denken erover deze zomereik te (laten) rooien. Jammer? Ja, ergens wel maar hij staat te dicht op een andere – mooiere en oudere – esdoorn.

Herfst dus:

Tamme kastanjes! En dan even omhoog kijken omdat je ‘gak, gak, gak’ hoort:

Als ik zo buiten bezig ben lijkt het wel of de boze buitenwereld eventjes uit mijn gedachten is …….

Posted on

nog meer fietsen

Van een fietsetappe door ons dorpje thuis, die zelfs zonder publiek geen doorgang mocht vinden, naar een heus wereldkampioenschap mountain bike in “ons” dorpje in Oostenrijk. Dankzij Corona ook hier zonder publiek. Jammer dan. Ik denk dat het kijken naar beelden op televisie sowieso veel meer laat zien, de helft van het parcours gaat berg op en berg af door weiden en bos. Weersverwachting is ook nog eens slecht ….

Hup Holland Hup

Ik scoorde in diverse supermarkten genoeg glutenvrij lekkers om de komende tijd zoet mee te zijn ….

Het weer hier was wisselend: sneeuw, regen, onweer, zon, bewolking, we hadden het allemaal.

Onze middelste, die thuis toch momenteel geen werk heeft, helaas, besloot ons op te zoeken, samen met zijn hond. Gezellig.

We liepen samen heel wat kilometers berg op en berg af.

Onze auto stond tijdens zo’n wandeling ergens netjes geparkeerd, en toen viel een ernaast geparkeerde crossmotor om ….

Ach, het is maar blik en de schade wordt vergoed door de verzekering van de veroorzaker. Niet zeuren, er gebeuren heel wat ergere dingen ….

We houden de cijfers goed in de gaten, en zien dat het in ons thuisland nog best goed gaat, en ons vaderland slechter en slechter ….

In tegenstelling tot mij kookt mijn middelste wel graag en ook nog eens goed!

Maar ook (glutenvrij) eten buitenshuis laat ik me goed smaken

glutenvrije Kaisersmarrn bij mijn favo restaurantje in de bergen van Fieberbrunn
hier dus 😀

Kortom, ik zou hier wel willen blijven ……

Posted on

fietsen

Als het goed is begint vandaag de BinckBank-Tour. Als het goed is fietst het peloton vrijdag maar liefst twee keer door ons Duitse dorpje. Zonder publiek, maar dat is niks nieuws ….. Inwoners van ons dorp mogen wèl langs de kant staan. Ik ben daar niet bij …… ik vertoef elders …..

Posted on

mijn leesgewoonten

Op de blogs van Satur9 en Myriam zag ik een leuke tag, die ik bij deze overneem. Vind je ‘m leuk genoeg om ‘m ook over te nemen? Ga je gang!

Wanneer en hoe lang lees je?

In vergelijking met vroeger (als in jaren en jaren geleden) lees ik nog maar erg weinig. Ik lees in ieder geval altijd voor het slapen gaan, het ligt eraan hoe moe ik ben of het een hele of maar een halve bladzijde wordt. Overdag lees ik ook, maar dan bestaat mijn lezen vooral uit het volgen van het nieuws (in krant of op tablet) of blogs. Als ik naar de kapper ga of ergens in een wachtruimte moet wachten neem ik altijd een boek mee, daar lees ik dus ook. Ik heb me stellig voorgenomen om ook overdag thuis vaker een boek te lezen en wat minder de i-pad in handen te nemen ….

Waar lees je?

Overal: in bed, buiten, binnen, in de wachtkamer van de een of andere arts, bij de kapper.

Koop je vaak boeken?

Heel toevallig heb ik laatst weer een aantal leesboeken gekocht. Ik hou van het hebben van voorraad voor het geval dat ik zonder zou komen te zitten. Soort van hamsteren dus. En dat zijn dus 99 van de 100 keer nog echte boeken.

E-reader of papier?

Papier, zonder twijfel. Ik heb wel zo’n Kobo maar die neem ik alleen mee als ik op reis ga. Ik heb ook boeken van bookchoice, een presentje van mijn krant, en die titels staan op de i-pad. Nadeel van dat laatste vind ik dat ik dan zo snel word afgeleid om even snel iets anders te doen/lezen/opzoeken.

Favoriete kinderboek?

Torenhoog en Mijlenbreed van Tonke Dragt.

Favoriete genre?

Thrillers, met stip. Liefst van Scandinavische auteurs, maar ook van Karin Slaughter, M.J. Arlidge, Nicci French, Nele Neuhaus en anderen.

Van welke schrijver lees je elk boek?

Van bovengenoemde schrijvers heb ik eigenlijk de meeste boeken wel gelezen. En soms herlees ik ze omdat ik de plot ben vergeten ….

Welk boek moet iedereen gelezen hebben?

Tja, dat is natuurlijk erg persoonlijk. Ik vond ‘In de ban van de ring’ van Tolkien, ‘Knielen op een bed violen’ van Jan Siebelink en ‘Kom hier dat ik u kus’ van Griet op de Beeck echt heel mooie boeken die ik iedereen kan aanraden. Geen thrillers, wel mooi. Maar nogmaals, dat is persoonlijk.

Welk genre zou je nooit lezen?

Doktersromannetjes.

Fictie of non-fictie?

Allerliefst fictie alhoewel ik ook non-fictie boeken lees. Bijvoorbeeld boeken over Alzheimer, MS, tuinen of coeliakie, onderwerpen die me aanspreken.

Is er een boek dat je leven veranderd heeft?

Nee.

Posted on

bijzonder

Soms, héél soms liggen er glutenvrije artikelen in de koopjesbak van de/het/een supermarkt. Dit keer had ik geluk bij de Jumbo: dit brood kost normaal € 4,35.

Het pannenkoekenplantje blijft me verbazen, het ene na het andere stekje vraagt om in een apart potje gezet te worden. Help, waarheen met al die nazaten van nazaten van nazaten?

Waar ik vroeger (nou ja, tot nog niet zo heel lang geleden) alleen witte, roze en blauwe bloemen in de tuin wilde, kies ik nu steeds vaker voor geel en oranje. De enige kleur die ik echt niet wil is rood.

Nou zeg, wat een joekel! En om te laten zien hoe groot deze paddestoel is heb ik er een boek naast gelegd:

Was trouwens weer vreselijk spannend, deze laatste van Karin Slaughter.

Afgelopen juli had ik een afspraak met (blog) vriendin Sanneke. We kletsen vijf kwartier in een uur en tussendoor genoten we van lunch, een klein wandelingetje door het Sittardse stadspark en koffie met gebak. Door mijn strubbelingen met WordPress kwam ik er toen niet toe om erover te schrijven. Gisteravond ontmoette ik haar (en haar man) weer. Geen foto’s van een gezellig en geslaagd etentje, helaas.

(aantal van de foto‘s, gemaakt door Sanneke)

Ik las op de blog van Rianne dat ze een Camino ging lopen. Haar startpunt zou in Wittem zijn, het dorpje waar ooit mijn vader is geboren. En ze zou ook nog eens overnachten in het hotel dat sinds jaar en dag de naam “In den roden leeuw van Limburg” draagt, zijn geboortehuis.

Kortom: we besloten om elkaar te treffen voor een kopje koffie. Het werd uiteindelijk geen koffie maar een alcoholvrij biertje voor Rianne en thee voor mij. Het was een bijzondere ontmoeting!