Posted on

voordeel vs nadeel

Voordeel: toen ik laatst weer eens in Aken was had ik in een wolwinkel een Schnäppchen, een prettig voordeel: vier mooie bolletjes garen in mijn favoriete kleur, okergeel, afgeprijsd voor maar € 1,50 per stuk.

Ik wilde er een omslagdoek van breien, zou net kunnen lukken met 200gr volgens de verkoopster. Nu nog een bijpassend patroon vinden. Na een tijdje zoeken vond ik er een. Nadeel: ik zou volgens dat patroon twee extra bolletjes nodig hebben. De foto van mijn toekomstige omslagdoek was echter zo mooi dat ik het erop waagde, desnoods kon ik iets doen met een afwijkende kleur.

Voordeel: ik vond een paar dagen later in mijn favoriete wolwinkel nog een 5e bolletje, precies van het goede merk en in precies het goede verfbad. Boffen dus.

Nadeel: dit ene bolletje was duurder dan de vier eerder gekochte samen …..

Een verder nadeel was dat zo ik zo ongeveer nul snapte van het patroon. Zal wel aan mij liggen …. en dus haalde ik keer op keer uit waar ik avond aan avond op had gepuzzeld. Ik snapte gewoon niks van datgene dat toch niet zo moeilijk kon zijn? Enfin, na weer een keer alles uitgehaald te hebben vereenvoudigde ik het geheel.

Voordeel: dankzij dit vereenvoudigen had ik nu genoeg aan de vier-plus-een bolletjes 🙂

En nu is het klaar:

En ja, ik weet het: er zit een foutje in. Maar dat is niet erg, tenminste ik vind het niet erg. Het is handwerk, mijn handwerk 🙂

Posted on

kerstboom en kerstkaarten

Weet je nog van die gehaakte kerstboom? Een giga ding, en daar hoorde een mooi goed doel bij vonden we. In onderling overleg werd het vergeten kind uitgekozen. Er werden kerstkaarten gemaakt (detailfoto’s van onze ‘kunstwerkjes’) en die moesten natuurlijk aan de man/vrouw worden gebracht.

Normaal koop en schrijf en verstuur ik geen kerstkaarten. Al meer dan twintig jaar niet meer. In plaats daarvan doneer ik al even zoveel jaar geld aan een of meerdere goede doelen. Maar voor een keertje wilde ik wel kerstkaarten kopen, en schrijven en versturen. Haha, ik haakte de blaren op mijn vingers, pakte de nodige kaarten netjes in èn kocht, schreef en verstuurde ze ook nog eens …

91a7f799-cb67-486f-a8eb-361132c3b5c1

(foto boven: Sandra Nohlmans)

Posted on

‘t blijft anders zo stil hè

en daarom maar weer eens gezocht naar inspiratie in mijn uitgebreide verzameling foto’s.

Dit is een afbeelding van het oude gemeentehuis van Sittard, voorzien van commentaar van mijn schoonvader. Het was de plek waar hij als ambtenaar aanwezig was werkte tot medio 1967. Het gebouw werd dat jaar afgebroken omdat Sittard zo nodig een VenD op die plek wilde (laten) neerzetten. In plaats van het mooie pand kwam een (lelijk) grijs gebouw dat inmiddels al weer een aantal jaren leeg staat tot er ooit duidelijk wordt wat ermee gaat gebeuren. Nog meer horeca? Nog meer leegstaande winkelpanden? Woningen? Tijd zal het leren …

Ik hou van het rondstruinen door tuincentra, ik hou van oranje en ik hou van viooltjes, da’s wel duidelijk

Voor kleinkindje nummer drie van mijn schoonzus ging ik flink aan de haak. Resultaat: geslaagd, al zeg ik het zelf. Gelukkig moest er toevallig een berkenboom geveld worden in onze tuin, daardoor zijn het geslaagde stelletjes.

Naast de vele granny squares voor het kerstboomproject zag ik kans om ook nog een kussen voor op onze bank in de woonkamer te haken.

Ik vond het wel leuk om de voor- en achterkant verschillend af te werken. Voor de nodige bankvariatie zogezegd.

Hier word ik blij van:

en van haakmiepennieuws in de kranten ook (bron: De Limburger)

Inmiddels ben ik weer flink aan de haak maar dat is nog even niet geschikt voor publicatie 🙂

Posted on

en hoe het verder ging met die gehaakte kerstboom

Nou, die is inmiddels klaar. Het is een pronkstuk van jewelste, vind ik tenminste en met mij de mede ‘haakmiepen’ van het tweewekelijkse haakclubje bij Wollstreet

Precies 1081 grannies hebben we samen gehaakt, uit meer dan 140 bolletjes haakgaren. De boom weegt – zonder ijzerwerk, dus puur katoen – ruim 6700 gram en is in totaal 3 meter en 20 centimeter hoog. Wie had dat kunnen denken toen we afgelopen april begonnen met haken? Zelf had ik het voornemen om zo’n 30 tot 35 van die dingen te gaan maken maar dat werden er uiteindelijk 💯

Onze ‘juf’ Patricia heeft al die lapjes met een engelengeduld aan elkaar genaaid. Absolute topklasse!

We staan al in een online krantje (klikken) met de boom, zijn hartstikke beroemd in Sittard en omstreken maar het is alleen jammer dat de fotograaf met zijn manier van fotograferen de nadruk heeft weten te leggen op de diverse onderkinnen …. haha.

En nu?

We hopen dat velen de boom komen bewonderen in het ‘echie’ en vervolgens wenskaarten met afbeeldingen van de gehaakte granny squares kopen ten behoeve van een goed doel!

En verder?

Afkicken …. Nee hoor, gewoon verder haken, met heel veel plezier.

Posted on

zusje

Kater van middelste krijgt een zusje, maar of hij er blij mee gaat zijn is nog maar de vraag. Tijd zal het leren …..

Posted on

‘t is me een weekje ….

Gisteren hoorden we dat het vervolg van de verbouwing van ons huis vertraging oploopt. Daar waar ik aanvankelijk vol vertrouwen uitging van de laatste puntjes op de i ergens in oktober, hetgeen we eind september maar aanpasten naar ‘ruim voor de kerst’ wordt het nu ergens (op z’n vroegst) eind januari.

Ach, er bestaan ergere dingen zal ik maar zeggen.

Las deze week op de blog van Priscilla dat ze eind oktober veel te jong is overleden ….. Ze was weliswaar geruime tijd ziek maar haar dood kwam heel erg onverwacht. Ze laat twee nog erg jonge kinderen, Casper en Calista, en haar partner achter.

Deze week is het twaalf en een half jaar geleden dat mijn beste vriendin overleed aan de gevolgen van kanker. Ook veel te jong. Vandaag zou ze haar 59ste verjaardag vieren als ze nog leefde.

Vanmorgen sprak ik een jonge vrouw die van de zomer te horen heeft gekregen dat ze borstkanker heeft. Ze kiest ervoor om zich niet regulier te laten behandelen en is daar heel stellig in.

Dus ik klaag niet over een verbouwing die heel wat langer duurt dan gedacht. Ik geniet van het leven ….

Posted on

zo zonde

Al zo lang ik me kan herinneren was het een vast gegeven in de Brandstraat van Sittard: damesmodezaak Van Neer Eyckeler. Soms kwam ik er om even te neuzen, soms om iets te kopen wat ik mooi vond en wel of niet nodig had. En nu gaan ze sluiten, na bijna 125 jaar, het faillissement is al aangevraagd. Triest. Voor de familie, voor de personeelsleden die al tientallen jaren in dienst waren en voor de stad, want alweer een winkel weg.

Zij, de eigenaar en zijn vrouw, en wij hebben een aantal dingen gemeen. Zo waren onze ouders kennissen van elkaar (en was mijn moeder een zeer, zeer goede klant), zaten een aantal van onze kinderen bij elkaar in de klas en zijn wij moeders “gezegend” met MS.

(bron: Google streetview)