Geplaatst op

alles zo zijn dingetje

Iedere streek, iedere stad, ieder land heeft zo zijn eigen dingetjes. Dat wist ik natuurlijk wel, maar doordat anderen erop wijzen hoe het hier en ginder gaat valt het meer op.

Zo las ik bij Emie laatst over de reparatie van hun hekwerk, en dat deed me denken aan de verscheidenheid aan hekwerken die je bijvoorbeeld in het Salzburgerland in Oostenrijk ziet. Puur ouderwets handwerk en hartstikke mooi.

Het gemeentehuis van Leogang

De bovenste drie zijn typisch voor deze streek (Pinzgau, Pongau, Tennengau) en heten dan ook Pinzgauer-, Pongauer- of Tennengau Zaun. Dichte constructie waar geen draad of spijker aan te pas kwam.

Ook typisch voor hier en overal waar men goed van vertrouwen is: de winkel is gesloten maar alle koopwaar blijft gewoon buiten staan. Kopen mag, maar gelieve dan wel het bonnetje plus geld in de kassa (brievenbus) te doen.

Geplaatst op

landschap

Ik doe weer mee met Anne’s photo challenge. Haar 24ste alweer, de ‘uitdaging’ is dit keer ‘landschap’.

Laat ik daar nu toevallig heel wat foto’s van in mijn album hebben: bergen, luchten, weiland, etc., etc.

De eerste: het landschap dat ik zie vanaf mijn terras. Een plaatje, en zeker met een regenboog erbij. In de verte de kerk van Jabeek (NL) en de vele windmolens aan Duitse zijde (de onze dus) van de grens. Verveelt nooit, het uitzicht op dit landschap.

De tweede: zicht op Sittard. En ja, de horizon hoort zo schuin want het landschap is glooiend.

De derde: enkele van de populieren tussen Eys en Wittem. Lijkt op een landschap in de Toscane maar het is toch echt in Zuid-Limburg.

De vierde: onze wei. Stukje puur natuur. We gebruiken er geen (kunst)mest en absoluut geen bestrijdingsmiddelen. De wei wordt maar een keer per seizoen compleet gemaaid, zodat weidevogels met een gerust hart kunnen broeden. Een aantal keren per jaar maaien we alleen een pad omdat er anders geen doorkomen meer aan is. Op de wildcamera die ergens aan een boom hangt zien we beelden van reeën (wederom drie dit jaar), vossen, katten (van de diverse buren) en af en toe één hond 🐕, die van onze middelste. Laatst zagen we sporen van een wild varken. Ai, die mag wel wroeten in de wei, maar niet in onze tuin.

De vijfde: Fieberbrunn, Oostenrijk. Mooi berglandschap. Ik kom hier graag, en geniet me dan te barsten.

De zesde: het landschap dat je ziet als je op het toilet zit en uit het raam kijkt boven bij de Wildseeloder. Zit lekker 😀

En zo kan ik nog een hele tijd doorgaan …..

Geplaatst op

nog wat glutenvrij en zo

Nog even terugkomend op mijn vorige blogbericht. Ik kocht nog een aantal van de overige glutenvrije vleesvervangers:

Bij de Edeka in Duitsland dus. Nog even niet toegankelijk voor degenen die zich niet willen laten testen ….. Goed nieuws voor degenen die dat wel willen laten doen:

Steeds meer testcentra waar je je gratis kunt laten testen. Dat scheelt heel wat met de 70€ die mijn middelste en jongste in Nederland moesten betalen voor dezelfde officiële sneltesten. Ik denk dat de Duitse middenstand hier achter zit, zij zagen de afgelopen weken hun omzet met zo‘n 80% teruglopen na het sluiten van de grenzen voor klanten uit Nederland.

Heb ik het wel eens gehad over mijn voorliefde voor tulpen? In de vaas weliswaar, want in mijn tuin heb ik ze niet. Te veel werk om de bollen na de bloei weer uit de grond te halen.

We gingen een klein rondje fietsen, richting Schinveldse bossen waar deze mooie jongens en meisjes fijn stonden te grazen. Gelukkig achter een stevige afrastering want anders durf ik er niet langs ….

Onze kers in volle bloei. Dat belooft, ondanks de vele vrieskoude nachten, toch weer een mooie oogst te worden. Grappig genoeg staat de kersenboom – links naast deze schoonheid – voor het eerst in twintig jaar in bloei. Zou hij gehoord hebben dat we ‘m dit jaar nog wil(d)en omzagen?

Wederom een ronde met de hond, word langzaamaan saai ….. maar het blijft leuk 😀

Paardenmest. Dat ruikt niet fris ….. maar wel natuurlijk 😀

Aan de andere kant van ons dorp een pracht van een fruitboom:

En zo was het zoveelste rondje dorp weer bijna ten einde.

Geplaatst op

wandelen bij Gangelt

Het is even lastig, dat omgaan met de regels v.w.b. niet zomaar de grens oversteken. Zeker hier in ons dorp, dat aan drie zijdes heel dichtbij een Nederlandse grens heeft. Te voet overtraden we dan ook al aantal keer de regels, iets met het geen zin hebben om de hond in de auto te zetten voor een wandelronde.

Afgelopen zondag reden we – zonder hond – een paar dorpen verder. Er zijn meer dan genoeg mooie plekken om aan Duitse zijde van de grens te wandelen.

Natuurgebied Rodebach-Roode Beek is er een van, een grensoverschrijdend natuurgebied. We parkeerden de auto net buiten Gangelt en liepen rond de grote roeivijver. Als kind ging mijn man hier al roeien, grappig toch? Net voor dat we de grens zouden overgaan naar Schinveld sloegen we rechtsaf.

Terug richting parkeerplaats kwamen we langs het openluchtzwembad van Gangelt. Dit was en is een geliefd zwembad voor Duitsers en Nederlanders. Ook nog dicht, en niet alleen omdat het nog te fris is om buiten te zwemmen ….

Geen coffee-to-go voor ons, wij gingen fijn naar huis voor Kaffee und Kuchen ….

Geplaatst op

‘t is nog maar eventjes koud …

en dus op de valreep een fotoblogje met een beetje sneeuw gecombineerd met een beetje carnaval-die-niet-doorgaat.

We liepen een mooi rondje van ruim een uur: van thuis naar Doenrade, via Viel naar Bingelrade en toen weer terug naar huis. Het was k..k..k..koud toen we begonnen te lopen, maar ik stopte toch af en toe om een foto te maken.

klein kastje voor zwerfboeken in Bingelrade

Ik heb zo goed als niets met carnaval. We zijn normaal ook nooit thuis met deze dagen. Maar wat is nog normaal? Het is carnaval (Vastelaovend zeggen we hier), we zijn thuis èn carnaval wordt niet gevierd …. Maar wel bijna overal iets van carnavalsdecoratie.

‘os Vastelaovesvlam blief brenne’ (onze carnavalsvlam blijft branden)

Mooi pand in Bingelrade, ‘de ouw pastorie’, een rijksmonument uit 1766.

Zo te zien worden hier eerstdaags lammetjes geboren

We zijn de grens weer overgestoken. Een beetje illegaal want geen identiteitskaart mee … Gelukkig geen grenscontrole (vorige week wel hoorde ik), dat scheelt 😉

Thuis wacht een luie kater – die ons niet eens heeft gemist – èn warme chocomel 😀

Geplaatst op

w van wit en wandeling

Afgelopen zondag en maandag was de wereld hier wit. Weliswaar was het laagje maar dun, maar toch, de wereld ziet er gelijk heel anders (en mooier) uit.

Op maandag liepen we een ronde in Sittard. De sneeuw was helaas al zo goed als gesmolten maar de hemel was blauw en dus was de ronde er niet minder om. We parkeerden de auto in de (voormalige) buurtschap Leyenbroek, en liepen de Broekstraat af richting de roeivijver in het stadspark.

Broekstraat

De roeivijver plus park worden momenteel gerenoveerd als onderdeel van de herinrichting van de Geleenbeek (project Corio Glana). Ik zocht en vond een plaatje van lang geleden:

Samen met mijn vader in een roeiboot, lang, lang geleden 😀

Zie je de overeenkomst op beide foto’s? Ja, de treurwilg! Voor de rest is het een modderige bedoening …. en de vijver, die is leeggepompt in verband met die renovatie. Ben beetje benieuwd hoeveel fietsen er op de bodem van de vijver lagen ….

Op de achtergrond restaurant ‘de vief heringe’ met de watermolen

Het wordt vast mooi, maar tot die tijd ….

Het voormalige openluchtzwembad aan de Vijverweg

In de zomer van 1977 leerde ik in dit zwembad mijn man kennen die er een vakantiebaantje als badmeester had. Ik hoop dat ze tijdens de renovatie van vijver en park ook de overblijfselen van dit gebouw meenemen, het (park) is per slot van rekening een rijksmonument.

Jammer genoeg een niet al te duidelijke foto van Hoeve Bergerhof, dichtbij het stadspark. Een monumentaal boerderijcomplex, gebouwd in de zeventiende eeuw. Wij kinderen noemden dit vroeger ‘het Casino’, schijnt dat deze benaming stamt uit de tijd dat het een buitencafé was. Sinds jaren tachtig is het na grondige restauratie in gebruik van een grote Sittardse bouwfirma.

Ik zag onderweg nog een lelijk trafohuisje

en een verscholen kazemat. Tijd om weer naar huis te gaan, het was tot dan toe een mooie dag, die maandag!

Geplaatst op

nog langer ….

Naar het nu uitziet blijft Duitsland langer in lockdown. Tja, was ergens wel te verwachten. Te veel besmettingen nog, wellicht door teveel ontmoetingen in huiselijke kring? Zou kunnen. Las online ergens dat iemand een flinke boete had gekregen door net over de grens te gaan tanken. Is blijkbaar geen noodzakelijk iets, dat tanken. In ieder geval blijkbaar geen geldige reden om de grens over te gaan. Was trouwens een Fransman die in België was gaan tanken. De boete die hij kreeg was niet mals, iets van € 4000! Tanken door Nederlanders is hier in de buurt schering en inslag. Zijn dat noodzakelijke grensoverschrijdingen? Hoe zou dat eigenlijk zitten met boodschappen doen? Ben ik in overtreding als ik mijn glutenvrij brood plus dan ook maar de rest van de boodschappen in Nederland ga kopen? Voor mij is het noodzakelijk, het glutenvrije brood van AH of Jumbo is beter te pruimen dan het brood dat ik in Duitsland kan kopen.

Enfin. Als we ons grote rondje links- of rechtsom rond het dorp wandelen gaan we ook telkens de grens over. Als ik de tuin uitloop loop ik bij wijze van spreken de grens al over …..

Rondje dorp. Linksom of rechtsom, overal grenspalen. Van bij ons uit dit keer een rondje naar links. Aan het einde van het dorp (“Oberdorf”) sla je dan linksaf, direct de grens over. De tuinafrasteringen op de foto liggen precies op de grens. De bootjes – in Nederland – liggen fijn op het droge. En die caravan, daarmee zou ik niet op vakantie willen gaan ….

Aan de linkerkant liggen akkers en een klein bosje.

Maretak. Deutscher Baum, auf jedenfall 😀

De weg (beetje bergaf) vervolgend zie je de vele windmolens die ik ook vanuit onze tuin kan zien.

Nog net wandelend in Duitsland. Die boerderij ligt in Nederland trouwens

Stukje verder, kijkend naar rechts, zie je het dorpje Bingelrade.

Uitzicht op Bingelrade (NL)

Volgende keer lopen we maar weer eens een rondje rechtsom.

Geplaatst op

lekker weer

Vandaag was een prachtige dag, qua weer dan, en dus de wandelschoenen aangetrokken voor wat ik dacht dat een klein wandelingetje zou gaan worden. Dat kleine tochtje werd een heuse wandeling van bijna twee uur met ruim 8 kilometer (14.000 stappen) op de teller.

We liepen over het plateau van Doenrade richting de Kollenberg in Sittard en weer terug.

Volgens Wiki:

De Kollenberg (ook: Kolleberg) is een heuvel in de Limburgse stad Sittard. De Kollenberg is, geografisch gezien, een kleine heuvel aan het einde van het plateau van Doenrade, die beschouwd mag worden als een van de noordelijkste en verste uitlopers van de Belgische Ardennen en de Duitse Eifel. Deze uitloper heeft een hoge landschappelijke waarde en geniet bescherming van milieugroepen en landschapsinstanties. De naam betekent letterlijk: de berg van de toverkol, omdat “kolle” toverheks is. De Kollenberg is een kapelberg, in 1675 werd de Sint-Rosakapel op haar hoogste punt gebouwd ter ere van de stadspatronesse van Sittard, Rosa van Lima.

Op de achtergrond het vroegere klooster Huis Watersley
In vroeger tijden achtereenvolgens buitenplaats, klooster, internaat en tehuis voor verstandelijk gehandicapten, tegenwoordig wooncampus voor fietstalenten

Mooie wandeling, mooie dag. Zo wil ik er wel meer, maar nu even niet, nu wil ik rust en koffie …..

Geplaatst op

bewegingen

Ooit, zo‘n 25 jaar geleden, viel ik als een blok voor mijn eerste paar Wolky’s. Ik kocht een paar witte, en niet lang daarna ook nog een paar zwarte. Zo ongeveer dag en nacht liep ik erop, binnen en ook buitenshuis. Heerlijke sloffen schoenen. In de loop der jaren versleet ik ook nog oranje, beige, blauwe en bruine exemplaren. Afgetrapte exemplaren worden tot op het allerlaatst afgedragen als tuinschoenen voordat ze uiteindelijk weg moeten ….. Afgelopen week kocht ik weer een paar, ik keerde terug naar de kleur zwart. En het fijne was dat ik er niet voor de deur uit hoefde: ik bestelde ze dit keer op internet. Het fijne van dezelfde schoenen: pasvorm en maat zijn gewoon hetzelfde, past altijd. Het was trouwens wel een bestelling bij een winkel in de buurt, zo steun ik de middenstand in mijn stad een beetje in een tijd dat ze het moeilijk genoeg hebben.

Om ook reserve boeken te hebben om deze thuisblijftijd door te komen bestelde ik bij mijn favoriete boekwinkel (en dus niet bij dat dikke bolle blauwe mannetje) een aantal boeken. Ik kreeg ’s middags gelijk een belletje van eigenaar Wim: “ik moet toch in de buurt zijn, ik breng ze wel langs”. Hij moet regelmatig een lading boeken via het Duitse postkantoor versturen, en dus spaarde hij gelijk de postzegel voor mijn pakketje uit.

De hond moet regelmatig uitgelaten worden. Vaak doet zijn baasje dat, soms mag ik dat doen. Voordeel is dan dat ik zo bijna ongemerkt aan mijn 10.000 stappen van die dag kom. Voordeel is ook dat je onderweg leuke en verrassende dingen ziet. Deze fietsen staan her en der verspreid in de gemeente Beekdaelen, zag er ook laatst een bij Sjoerd op zijn blog, maar dit terzijde.

Bèngelder, oftewel Bingelrade (gemeente Beekdaelen) in goed Nederlands.

Ik kom mijn tijd wel door ….

Geplaatst op

nog meer fietsen

Van een fietsetappe door ons dorpje thuis, die zelfs zonder publiek geen doorgang mocht vinden, naar een heus wereldkampioenschap mountain bike in “ons” dorpje in Oostenrijk. Dankzij Corona ook hier zonder publiek. Jammer dan. Ik denk dat het kijken naar beelden op televisie sowieso veel meer laat zien, de helft van het parcours gaat berg op en berg af door weiden en bos. Weersverwachting is ook nog eens slecht ….

Hup Holland Hup

Ik scoorde in diverse supermarkten genoeg glutenvrij lekkers om de komende tijd zoet mee te zijn ….

Het weer hier was wisselend: sneeuw, regen, onweer, zon, bewolking, we hadden het allemaal.

Onze middelste, die thuis toch momenteel geen werk heeft, helaas, besloot ons op te zoeken, samen met zijn hond. Gezellig.

We liepen samen heel wat kilometers berg op en berg af.

Onze auto stond tijdens zo’n wandeling ergens netjes geparkeerd, en toen viel een ernaast geparkeerde crossmotor om ….

Ach, het is maar blik en de schade wordt vergoed door de verzekering van de veroorzaker. Niet zeuren, er gebeuren heel wat ergere dingen ….

We houden de cijfers goed in de gaten, en zien dat het in ons thuisland nog best goed gaat, en ons vaderland slechter en slechter ….

In tegenstelling tot mij kookt mijn middelste wel graag en ook nog eens goed!

Maar ook (glutenvrij) eten buitenshuis laat ik me goed smaken

glutenvrije Kaisersmarrn bij mijn favo restaurantje in de bergen van Fieberbrunn
hier dus 😀

Kortom, ik zou hier wel willen blijven ……