Een week die me wel lang zal heugen, deze week.
De verbouwing van de aanbouw achter ons huis nadert zijn voltooiing, hoezee. Omdat ik wel graag schilder maar niet graag muren kwast mochten de schilders dit karwei komen klaren. Alweer dagenlang mensen in huis, alweer aan huis gebonden maar ja, het is voor een goed doel: ons huis knapt er van op.
Hond van middelste was er dus ook. Nog. Want niet slechts één dag maar gelijk een hele week. En dat in combinatie met die schilders in huis en aan huis gebonden zijn. Voor mij geen ideale situatie ….. Gelukkig kwam middelste tussendoor een aantal dagen naar huis omdat opvoeden van en wandelen met een jonge hond hier toch wat makkelijker is dan in hartje Brussel.
Telefoontje van een vriend: “P is aangereden toen hij op zijn fiets naar zijn werk reed. Ziet er niet goed uit. Ligt in coma” P is een goede (sport)vriend van mijn man, al járen. We waren twee weken geleden nog samen in Oostenrijk. Shit, en nu ligt hij zwaar gewond met hersenletsel en diverse botbreuken in het ziekenhuis ……
Ik ging dinsdag naar de kapper, ben hondstrouw aan de mijne. Nu wordt hij binnenkort geopereerd aan zijn voet en moet ik twee keer geholpen worden door een collega van hem. Help ……
Woensdagavond voelde ik me grieperig worden. Zucht, ook dat nog …… Eindelijk de schilders uit huis en dan toch weer gebonden. Vrijwilligerswerk afgebeld. Lunchafspraak afgezegd. En de hele tijd in bed blijven liggen. Ik voelde me ziek en zielig.
Zoals dat bij mij meestal gaat ging het nu ook weer: na een dagje ziekjes zijn gaat het weer beter met me. Voor mij een bijkomend voordeel van ‘mijn’ MS. Maar het kan ook anders: jaren geleden heb ik dankzij de griep een lichte schub gehad met lange tijd slechter zicht aan een oog. Is gelukkig weer zo goed als bijgetrokken.
Middelste ging met hond weer richting westen. Amper weg werd hij voor het eerste de beste stoplicht al van achteren aangereden door een boze man die beweerde dat zoonlief de schuldige was.
Op de Belgische autoweg stond hij eerst een uur in de file, kon even later goed op tijd remmen voor twee botsende auto’s voor hem, zag in zijn spiegel een touringcar op hem afkomen die moeite had met stilkomen en kon geen kant uit ….. Het ging nog net goed. Gelukkig maar. Moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren ……
Mijn week dus.
