Categorie: photo challenge

Geplaatst op

photo challenge 29

Alweer de 29ste aflevering van Anne’s foto-uitdaging, dit keer het maken van een foto bij zonsopgang cq zonsondergang. Ik doe niet iedere keer mee maar nu wel 🙂

Ik was van plan om foto’s te zoeken in mijn zeer uitgebreide fotobibliotheek maar dat was maar voor de helft nodig, want:

Laat ik nu net vanochtend een mooie zonsopgang zien vanuit onze wintertuin:

In de verte, die deels verticale en deels horizontale “wolken”, dat is de uitstoot bij de bruinkoolcentrales van de RWE bij Garzweiler, ruim 40 kilometer verderop. Gelukkig voor Nederland staat de wind richting oosten …. Verder opvallend zijn de vele vliegtuigstrepen. Hoezo minder vliegen sinds C.?

Een zonsondergang uit mijn verzameling met het puntje van Sittardse kerk erop.

Dat was ‘t, ik wilde Anne dit keer geen keuzestress geven 🙂

Geplaatst op

landschap

Ik doe weer mee met Anne’s photo challenge. Haar 24ste alweer, de ‘uitdaging’ is dit keer ‘landschap’.

Laat ik daar nu toevallig heel wat foto’s van in mijn album hebben: bergen, luchten, weiland, etc., etc.

De eerste: het landschap dat ik zie vanaf mijn terras. Een plaatje, en zeker met een regenboog erbij. In de verte de kerk van Jabeek (NL) en de vele windmolens aan Duitse zijde (de onze dus) van de grens. Verveelt nooit, het uitzicht op dit landschap.

De tweede: zicht op Sittard. En ja, de horizon hoort zo schuin want het landschap is glooiend.

De derde: enkele van de populieren tussen Eys en Wittem. Lijkt op een landschap in de Toscane maar het is toch echt in Zuid-Limburg.

De vierde: onze wei. Stukje puur natuur. We gebruiken er geen (kunst)mest en absoluut geen bestrijdingsmiddelen. De wei wordt maar een keer per seizoen compleet gemaaid, zodat weidevogels met een gerust hart kunnen broeden. Een aantal keren per jaar maaien we alleen een pad omdat er anders geen doorkomen meer aan is. Op de wildcamera die ergens aan een boom hangt zien we beelden van reeën (wederom drie dit jaar), vossen, katten (van de diverse buren) en af en toe één hond 🐕, die van onze middelste. Laatst zagen we sporen van een wild varken. Ai, die mag wel wroeten in de wei, maar niet in onze tuin.

De vijfde: Fieberbrunn, Oostenrijk. Mooi berglandschap. Ik kom hier graag, en geniet me dan te barsten.

De zesde: het landschap dat je ziet als je op het toilet zit en uit het raam kijkt boven bij de Wildseeloder. Zit lekker 😀

En zo kan ik nog een hele tijd doorgaan …..

Geplaatst op

tijd vliegt …

We zijn inmiddels alweer bijna anderhalve week thuis. Op de terugweg nog even gestopt in München, maar het er zijn kon me dit keer niet bekoren: ik ben niet meer gewend om rond te lopen in zo een grote stad, iets met teveel mensen en het was ook nog eens (te) warm. In München gold tot die dag ook nog eens mondkapjesplicht buiten op straat in de binnenstad, dat was ook niet echt een pretje. Geen foto’s gemaakt, gewoonweg vergeten.

Vorige week was de ‘opdracht’ bij Satur9’s “cijfer”. Ik ben er wat (te?) laat mee maar bij deze toch nog mijn input:

Cijfers dus. Getallen die me nu al ruim een jaar bezighouden zijn de dagelijkse COVID-19 besmettingsgetallen in en rond mijn omgeving. Vandaag dus nog maar 5 op de 100.000 inwoners! Ter vergelijking: in Nederland zijn die iets van tien keer zo hoog. En dus reden tot versoepelingen. Oei. Ik hou mijn hart vast voor komend najaar. Zeker als ik her en der lees en hoor dat toch nog heel wat mensen twijfelen over wel/niet vaccineren of de beslissing tot niet-vaccineren al genomen hebben. Mijn middelste is als laatste van ons gezin komende week aan de beurt. Hij heeft 0 twijfels.

Toevallig zaten we 2 avonden achter elkaar op een terrasje. Een keer in Aken, waar de regels – die nog altijd heel wat strenger zijn dan in Nederland – goed werden nageleefd. En gisteravond ook nog eens in Sittard, waar alvast voorschot leek te zijn genomen op de versoepelingen van komende week: bedienend personeel zonder mondkapjes, nergens 1,5 meter afstand, grote groepen bij elkaar aan één tafel, tafeltjes te dicht bij elkaar, heel wat meer mensen op de terrassen dan toegestaan. De enige regel die werd toegepast was dat we om 22.00 moesten betalen ……

Even terug naar Oostenrijk. Daar gunde ik me een paar nieuwe wandelschoenen. Mooie, tenminste dat vind ik zelf. En ze zitten ook nog eens heerlijk. En wandelen ging ook prima, dat was een eerste vereiste.

We hadden regen, zon èn een mooie regenboog. En een prachtig uitzicht, daar hou ik van.

Maar thuis is het ook leuk 🙂

Geplaatst op

bokeh

Ik was van plan om de (voorlopig even laatste, want ze gaat een tijdje op vakantie, en dat is haar gegund!) 12e aflevering Anne’s 30 weeks photo challenge aan me voorbij te laten gaan omdat ik alleen foto’s maak met de/mijn I-phone en ik verder ab-so-luut geen verstand heb van fotograferen. Wist ook nul van de betekenis van bokeh af, maar al bloggende gaat er vaak een wereld voor je open.

Toen ik vanmorgen een rondje door de tuin plus huiswei liep maakte ik, zoals zo vaak, enkele foto’s. En nu bleek ik toevallig aan de voorwaarden van de opdracht (bokeh) te hebben voldaan.

Wat is bokeh? “Boke” komt uit het Japans en betekent “onscherpte. Volgens Wikipedia: “Het drukt de kwaliteit van de onscherpte in een foto uit. Het gaat om de onscherpte die ontstaat doordat het voorwerp buiten het scherptevlak ligt. Bewegingsonscherpte valt hier niet onder.”

Oordeel zelf:

Deze vond ik minder geslaagd:

maar blij met de bij 🐝
Geplaatst op

Satur9’s photochallenge

Dit keer is de uitdaging: een foto van je huisdier, maar het mag ook een alternatief zijn indien er geen huisdier in je huishouden woont.

Wel, officieel wonen hier al heel wat jaren geen huisdieren meer sinds we onze kat Bibi moesten laten inslapen, maar gelukkig woont onze middelste sinds een tijd(je) weer bij ons. Zonder vriendin maar met hond en kat.

Het zijn lieverds, alledrie, maar het leukste tot nog toe is toch echt wel dat de kater vanmiddag voor de allereerste keer spontaan op mijn schoot kwam liggen. Het was even inschikken mijnerzijds, en ook het breiwerkje moest even schuiven, maar het was zó leuk.

Hij is gekocht als Britse korthaar maar daar is volgens mij een zaadje van een andersoortige kater tussen gekomen. Geeft niks, hij is zo’n lieverd!

Ooit zal onze middelste weer op zichzelf gaan wonen en zijn ‘kindjes’ meenemen. Dat betekent dus: geen rondvliegende haren, geen modderpootjes op een pas gedweilde vloer, geen rondslingerende hondenspeeltjes, geen snuitafdrukken op pas gewassen ramen, geen kat op bed, geen stinkende kattenbak, maar wat zal ik hen missen!

Geplaatst op

wolkenlucht

Ik doe deze week wederom mee met de foto challenge van Satur9. Het thema is dit keer: wolkenlucht.

Er is al een paar dagen geen wolkje aan de lucht, maar gelukkig heb ik nog twee mooie foto’s in mijn album:

Rondje dorp met het hondje, nog snel voordat het weer eens ging regenen.