De een is of wordt oppas oma en de ander wordt gevraagd om af en toe hetzelfde te doen maar dan op een pup. Ik dus. En dat terwijl ik helemaal geen hondenliefhebber ben. Ben eerlijk gezegd best wel bang voor blaffende (en wie weet bijtende viervoeters) maar ach, als je dit snoetje ziet ben je zo verkocht. Ik incluis. Dus toen middelste vroeg of ik een hele dag wilde oppassen op zijn jonge viervoeter heb ik direct volmondig ja gezegd. Kreeg een vel vol met instructies van hem, plus het nodige voer, hondenkoekjes, bench, speeltjes, dekentje, riem, poepzakjes etc. Wat dat betreft nauwelijks verschil met een baby ….
Middelste had haar gisteravond hier afgezet en dus liep ik vanmorgen al voor half acht met een eigenwijze pup door onze straat. Eerste plasje ging net goed, we waren amper de deur uit ….. Het commando ‘plasje doen’ was al niet meer nodig. Nu nog de grote boodschap. Een – wat ik als Nederlandse toch normaal vind – ‘doe maar een poepje’ gaat echt niet want ze is Belgisch ….. en een poep in het Vlaams heeft een nu eenmaal een andere betekenis dan in het Nederlands, dus zeg ik zachtjes: ‘doe maar kakje’ en ben ik blij dat niemand behalve de hond me kan horen. Zo’n pup maakt al flinke keutels trouwens, gelukkig gaat ze er na afloop er niet in staan. Netjes opruimen en weer naar binnen. Fase 1 van het briefje kan al bijna worden afgevinkt. Nu nog natje en droogje en dan weer de bench in.
Na twee uur wederom hetzelfde liedje: plasje, kakje, iets langer wandelen en vervolgens nog even spelen in de tuin en weer (dit keer onder protest ….) de bench in. Dat was fase twee.
Nu nog zo’n 8 uur te gaan voor middelste haar komt ophalen …..
