Posted on

lekker weer

Vandaag was een prachtige dag, qua weer dan, en dus de wandelschoenen aangetrokken voor wat ik dacht dat een klein wandelingetje zou gaan worden. Dat kleine tochtje werd een heuse wandeling van bijna twee uur met ruim 8 kilometer (14.000 stappen) op de teller.

We liepen over het plateau van Doenrade richting de Kollenberg in Sittard en weer terug.

Volgens Wiki:

De Kollenberg (ook: Kolleberg) is een heuvel in de Limburgse stad Sittard. De Kollenberg is, geografisch gezien, een kleine heuvel aan het einde van het plateau van Doenrade, die beschouwd mag worden als een van de noordelijkste en verste uitlopers van de Belgische Ardennen en de Duitse Eifel. Deze uitloper heeft een hoge landschappelijke waarde en geniet bescherming van milieugroepen en landschapsinstanties. De naam betekent letterlijk: de berg van de toverkol, omdat “kolle” toverheks is. De Kollenberg is een kapelberg, in 1675 werd de Sint-Rosakapel op haar hoogste punt gebouwd ter ere van de stadspatronesse van Sittard, Rosa van Lima.

Op de achtergrond het vroegere klooster Huis Watersley
In vroeger tijden achtereenvolgens buitenplaats, klooster, internaat en tehuis voor verstandelijk gehandicapten, tegenwoordig wooncampus voor fietstalenten

Mooie wandeling, mooie dag. Zo wil ik er wel meer, maar nu even niet, nu wil ik rust en koffie …..

Posted on

bewegingen

Ooit, zo‘n 25 jaar geleden, viel ik als een blok voor mijn eerste paar Wolky’s. Ik kocht een paar witte, en niet lang daarna ook nog een paar zwarte. Zo ongeveer dag en nacht liep ik erop, binnen en ook buitenshuis. Heerlijke sloffen schoenen. In de loop der jaren versleet ik ook nog oranje, beige, blauwe en bruine exemplaren. Afgetrapte exemplaren worden tot op het allerlaatst afgedragen als tuinschoenen voordat ze uiteindelijk weg moeten ….. Afgelopen week kocht ik weer een paar, ik keerde terug naar de kleur zwart. En het fijne was dat ik er niet voor de deur uit hoefde: ik bestelde ze dit keer op internet. Het fijne van dezelfde schoenen: pasvorm en maat zijn gewoon hetzelfde, past altijd. Het was trouwens wel een bestelling bij een winkel in de buurt, zo steun ik de middenstand in mijn stad een beetje in een tijd dat ze het moeilijk genoeg hebben.

Om ook reserve boeken te hebben om deze thuisblijftijd door te komen bestelde ik bij mijn favoriete boekwinkel (en dus niet bij dat dikke bolle blauwe mannetje) een aantal boeken. Ik kreeg ’s middags gelijk een belletje van eigenaar Wim: “ik moet toch in de buurt zijn, ik breng ze wel langs”. Hij moet regelmatig een lading boeken via het Duitse postkantoor versturen, en dus spaarde hij gelijk de postzegel voor mijn pakketje uit.

De hond moet regelmatig uitgelaten worden. Vaak doet zijn baasje dat, soms mag ik dat doen. Voordeel is dan dat ik zo bijna ongemerkt aan mijn 10.000 stappen van die dag kom. Voordeel is ook dat je onderweg leuke en verrassende dingen ziet. Deze fietsen staan her en der verspreid in de gemeente Beekdaelen, zag er ook laatst een bij Sjoerd op zijn blog, maar dit terzijde.

Bèngelder, oftewel Bingelrade (gemeente Beekdaelen) in goed Nederlands.

Ik kom mijn tijd wel door ….

Posted on

bijzonder

Soms, héél soms liggen er glutenvrije artikelen in de koopjesbak van de/het/een supermarkt. Dit keer had ik geluk bij de Jumbo: dit brood kost normaal € 4,35.

Het pannenkoekenplantje blijft me verbazen, het ene na het andere stekje vraagt om in een apart potje gezet te worden. Help, waarheen met al die nazaten van nazaten van nazaten?

Waar ik vroeger (nou ja, tot nog niet zo heel lang geleden) alleen witte, roze en blauwe bloemen in de tuin wilde, kies ik nu steeds vaker voor geel en oranje. De enige kleur die ik echt niet wil is rood.

Nou zeg, wat een joekel! En om te laten zien hoe groot deze paddestoel is heb ik er een boek naast gelegd:

Was trouwens weer vreselijk spannend, deze laatste van Karin Slaughter.

Afgelopen juli had ik een afspraak met (blog) vriendin Sanneke. We kletsen vijf kwartier in een uur en tussendoor genoten we van lunch, een klein wandelingetje door het Sittardse stadspark en koffie met gebak. Door mijn strubbelingen met WordPress kwam ik er toen niet toe om erover te schrijven. Gisteravond ontmoette ik haar (en haar man) weer. Geen foto’s van een gezellig en geslaagd etentje, helaas.

(aantal van de foto‘s, gemaakt door Sanneke)

Ik las op de blog van Rianne dat ze een Camino ging lopen. Haar startpunt zou in Wittem zijn, het dorpje waar ooit mijn vader is geboren. En ze zou ook nog eens overnachten in het hotel dat sinds jaar en dag de naam “In den roden leeuw van Limburg” draagt, zijn geboortehuis.

Kortom: we besloten om elkaar te treffen voor een kopje koffie. Het werd uiteindelijk geen koffie maar een alcoholvrij biertje voor Rianne en thee voor mij. Het was een bijzondere ontmoeting!

Posted on

Mien Limburgs landj …

We wandelden (en fietsten) wat af de afgelopen weken, en dat allemaal in “mien Limburgs landj”.

Na de crematieplechtigheid voor mijn schoonmoeder liepen we een rondje rond de vijver bij kasteel Strijthagen (Landgraaf) alwaar dit vreemde voertuig tentoongesteld stond. Ik vond het de moeite waard om er een foto van te maken, wellicht was het iets voor Sjoerd’s virtuele garage? Ik las dat het park rondom het kasteel (dat in bezit is van een Russisch kunstenaarsechtpaar) een Artland is, een plek om kunst te tonen aan het publiek. En die (meer dan manshoge) hond zal dan wel de bewaker zijn …

We parkeerder de auto in Epen en liepen langs de Geulle naar Mechelen. Het was op een woensdag en druk dat het er was ……

In Mechelen hielden we halt voor lunch. Tegenover ons liepen paarden, veel paarden. Tussen ons en de paarden een drukke weg, maar die zie je zo niet, haha.

Ter afsluiting nog een koffie op het terras van de Gerardushoeve. Voor mij het terras met een van de allermooiste uitzichten van Limburg. Per toeval kwam ik er laatst achter dat deze hoeve vroeger ècht een hoeve was waar ik nota bene als 7-jarige op kamp ben geweest met de kabouters. Ik was toen een kabouter met ontzettende heimwee ….

Drie dagen later waren we wederom in het heuvelland, dit keer samen met middelste plus hond. We parkeerden de auto in Slenaken, liepen van daaruit een wandeling langs de Gulp, en sloten de dag af bij mijn favoriete restaurantje in België, Moeder de Gans. Zo lang de grenzen maar open zijn en blijven is het zó leuk om dicht bij landsgrenzen te wonen.

Op zondag fietsten we een rondje van thuis uit. Bestemming: theetje doen bij “boven water” in Schinveld.

Op de terugweg fietste ik eindelijk eens over de fietsbrug bij Onderbanken (tegenwoordig gemeente Beekdaelen) in plaats van er met de auto onderdoor te rijden. De brug is ontworpen door een ontwerpteam uit Delft, de drie kunstobjecten op de brug zijn van de hand van Marijke de Goey.

Vanmorgen vroeg was dit het uitzicht vanuit onze badkamer. Zicht op Jabeek. Ook mooi 🙂