Geplaatst op

waar was dat feestje?

Nou, dat was dus hier.

Want:

Onze jongste vond dat het weer eens hoog tijd werd voor een feestje. Een buitenfeestje voor al zijn allerbeste vrienden. Hij woont in een mooi appartement met een leuk maar bescheiden tuintje dat verre van groot genoeg is om iedereen (veilig) te huisvesten. En dus kwam het verzoek: maham …..

Zo goed als al zijn vrienden en vriendinnen werken in de gezondheidszorg en zijn al een hele tijd volledig gevaccineerd, dat zou geen beletsel mogen zijn. Alles zou worden geregeld conform de geldende regels: buiten, de tent aan vier zijden open en dus meer dan genoeg ventilatie, en ruim onder de 750 gasten …

Oké, ik ging dus overstag. Onze jongste onderhoudt grotendeels onze huiswei, dus ik durfde geeneens nee te zeggen. Ha. En het zijn bijna dertigers, dus verstandig genoeg (?) …

Het feestje begon vrijdagavond al met het opzetten van de diverse tentjes. En dat is heel vermoeiend …..

Het gezelschap kwam uit onder andere uit Wenen, Osnabrück, Heidelberg, Wenen en Hamburg. Studievrienden uit de periode Riga, en vrienden van vrienden van vroeger.

Het weer was niet echt om over naar huis te schrijven, maar het bleef gelukkig wel droog. Het was gezellig, en voor herhaling vatbaar. Zegt men. Ach, zolang onze huiswei onderhouden wordt 😉

en er was ook bewaking 😀
Geplaatst op

nieuws onder de zon?

Nou, nee, eigenlijk niet. Tenminste, er is niet veel wat ik op mijn blog kwijt wil. Het leven gaat gewoon zijn gangetje. Thuis blijven is wat moet en ik dus ook zoveel mogelijk doe, ik ga eigenlijk alleen de deur uit voor de nodige boodschappen. Soms met de auto, een enkele keer met de fiets. Sportschool bezoeken deed ik al niet meer voordat ze – hopelijk tijdelijk? – dicht gingen. Ik woon nu eenmaal in Duitsland en hier gelden de strengere beperkingen gedurende de hele maand november, dus al voordat ze in Nederland werden aangekondigd.

Sinds een aantal weken is onze jongste het huis uit, hij woont in een leuk appartementje een aantal dorpjes verderop. Lege nest syndroom? Nou nee, echt niet, geen last van. Geen tijd voor ook: vijf dagen later stond onze middelste met hond en kat (en helaas pindakaas zonder vriendin, want zo gaat dat soms in het leven) op de stoep. Hut weer vol voor ik weet niet hoeveel tijd …. Tja, je blijft je hele leven moeder hè….

ach, maakt hen niet uit, zij vinden het wel prima zo

Zo gaat dat hier ook: vegetarisch, glutenvrij, gewone pot, liefst geen gewone pot, nierdieet (kat), pens (hond).

Om de boel een beetje op te vrolijken kocht ik viooltjes. Die zijn zo dankbaar, en bloeien tot ver in het voorjaar. Hoop ik. Ik hoop dat we dan ook weer wat normaler onze gang kunnen gaan …..

Geplaatst op

en ook weer eens naar Aken

Mijn Jongste, vorig jaar afgestudeerd als tandarts, moest in Aken zijn bij de KZV. Dat is de afkorting voor ‘Kassenzahnärztlicher Vereinigung’, in het Nederlands zoiets als ‘vereniging ziekenfondstandartsen’. Hij wil namelijk ook in Duitsland aan de slag als tandarts.

In Nederland was vorig jaar, toen hij zich moest laten registreren om daar als tandarts te kunnen werken, alles relatief snel geregeld door de benodigde papieren en diploma’s naar het BIG-register te sturen.

In Duitsland gaat alles gepaard met heel wat meer papieren rompslomp en bureaucratie. DigiD of zoiets dergelijks is absoluut onbekend. Ten eerste moesten alle benodigde papieren, diploma’s en getuigschriften officieel worden vertaald in het Duits. Kopieën moesten weer met officiële stempels worden voorzien bij de gemeente. Vervolgens moest hij zich laten registreren bij de betreffende Bezirksregierung, in zijn geval was dat in Köln. Deze registratie had nogal wat voeten in de aarde maar dat kwam na heel wat e-mails en brieven gestuurd te hebben uiteindelijk toch goed. Duurt een tijd maar dat heb je ook wat zal ik maar zeggen ……

En toen moest alles, wederom met de nodige stempels en formulieren richting eerder genoemde KZV, die gelukkig een dependance hebben in Aken. Daarom moest mijn Jongste daar zijn. En mocht ik mee. Alleen jammer dat niet op de site stond vermeld dat ze tegenwoordig alleen ‘s morgens kantoor houden en wij ‘s middags daar waren …..

Enfin, dus gingen we maar op een terrasje zitten

en trakteerde ik op een glutenvrij gebakje.

De volgende dag toog ik maar weer naar Aken na telefonisch afspraak gemaakt te hebben met de juiste persoon. Gelukkig is het vlakbij, gelukkig vind ik het niet erg om auto te rijden, gelukkig is dit ook weer geregeld en kan hij – hopelijk – in september ook in Duitsland aan de slag.