Posted on Door schrijfselsvanmij

opruimen die handel

Dat is wat mijn schoonmoeder zowat dagelijks zei en nog altijd zegt. En met ‘die handel’ bedoelt ze zichzelf. Ze is oud en versleten, en vindt dat maar niks.

Eerst waren het door artritis aangetaste handen die steeds pijnlijker werden. Toen begonnen haar knieën op te spelen. Slijtage pur sang. Ondanks twee nieuwe (halve) exemplaren bleef ze pijn houden.

Sinds jaar en dag laat haar geheugen haar vies in de steek. Triest, zeker omdat ze wist wat er ging gebeuren, ze had het al zo vaak gezien en meegemaakt in haar omgeving: mijn vader, haar schoonzus en zwager, nog een schoonzus. En nu zijzelf. Iets waar ze altijd zó bang voor was geweest ….

Mijn schoonouders wonen sinds kort in een appartement van een kleinschalig zorgcomplex. En dus moesten wij flink aan de gang: eerst inpakken wat mee moest en kon aan meubels en spullen. Nu ze zo goed als gesetteld zijn moet de rest van hun huis nog worden leeggehaald zodat het in de verkoop kan. Opruimen die handel dus.

Ik hoef echt geen spullen meer, ons huis staat vol (genoeg) met alles wat ik in het verleden uit mijn ouderlijk huis heb gesleept. Maar dit nam ik mee, ik kon het niet laten staan. Zoiets vind ik nou leuk:

Ik hoor het mijn man al zeggen als hij straks thuis komt: ‘wat hubs dich noe weier mitgenomme ….’ (wat heb je nu weer meegenomen) 😀

35 Replies to “opruimen die handel”

  1. Wat erg voor je schoonmoeder. Het is een proces waar niemand van ons aan ontkomt als je heel oud wordt. De uitzonderingen daar gelaten… Helaas zijn maar weinig mensen zich daarvan bewust. Iedereen denkt ‘het zal mij niet overkomen.’ Ik maak mij zorgen om de toekomst van de grote, grijze massa die eraan zit te komen en steeds ouder wordt. Oud worden is een zegen, maar oud zijn kan heel zwaar zijn…
    Die beker in Delfts blauw zou ik ook niet laten staan!

    Like

      1. Ik weet er alles van… Mijn moeder van 96… Gelukkig kunnen we het nog beredderen met thuiszorg en thuisverpleging en drie zussen (waaronder ik). Het is zwaar, maar als alles vrij goed verloopt is het te doen. We doen het nu al zes jaar. Ik hoop dat het nog zo een tijdje mag blijven want ik ben zeer aan mijn moeder gehecht. Mijn vader had een zeer zwaar ziekbed wegens pancreaskanker. Hij was nog maar 63 toen hij stierf. Ook hem hebben we tot de laatste snik thuis verzorgd. We hopen dat dit ook lukt voor ons moeder. Het zet mij allemaal wel erg aan het denken…Wat als…Hoe moet het later…

        Like

  3. Iedereen wil oud worden, maar niemand wil oud zijn. Bij elk overlijden van een kind, reageerde mijn vader met ‘waarom komen ze mij toch niet halen ipv hen?’
    En als de geest mee achteruit gaat, verlies je ook jezelf.
    Moeilijk voor iedereen.
    Die grote ‘pint’ is een fijn pronkstuk.v

    Liked by 1 persoon

  6. Tja, een hard gelag voor je schoonouders, maar als alle toestanden van verhuizing achter de rug zijn en ze weer tot rust zijn gekomen, kunnen ze misschien nog van een aantal onbezorgde jaren genieten. Ik zag het bij mijn schoonouders…………..
    Mijn man zou zo’n vaas ‘rommel’ noemen, maar wij weten beter hè?

    Liked by 1 persoon

  8. Oh ja zo’n huis opruimen kan een hele zware klus zijn. Hopelijk komen je schoonouders tot rust. Die bierpul was ook door mij meegenomen. Sterker nog, hij staat hier al😂

    Liked by 1 persoon

  9. Heel lastig soms, dat oud worden. Hopelijk kunnen ze met die hulp nog een tijd aangepast wonen. En … je vertaling had ik niet nodig. Mijn schoonfamilie is van de Maaskant. 😉

    Like

  11. Dacht ze altijd zo laag over zichzelf? Of is dit verandering van persoonlijkheid door dementie.

    Like

  12. Altijd verdrietig als je ” oude bomen moet verplanten”. maar natuurlijk neem je dan een herinnering mee, ik zou de kan vol met bier doen dan lijkt me een goede reden om hem mee te nemen voor je man.

    Like

  14. Ik doe aquaria schoonmaken bij een instelling waar heel veel demente ouderen hun laatste tijd zitten. Ik zie genoeg, ik zou ook zo niet willen eindigen.

    Love as Always
    Di mario

    Like

  15. “Breng mij maar naar het stort”, zei mijn moeder dan. Haar laatste jaren waren een hel.
    Wat dat Delfts blauw betreft: ik heb op zolder nog een grote doos staan vol met dergelijke potten en bekers. Bedoeling is om ie online te verpatsen. Er zijn nog steeds veel liefhebbers van dergelijke prullaria.

    Like

Reacties zijn gesloten.