Posted on Door schrijfselsvanmij

Er was eens

een jongetje, en dat jongetje ging echt niet graag naar school. Iedere dag was het weer een drama om hem op tijd zijn bed uit te krijgen en naar school te laten gaan. Hij snapte de zin van het moeten gaan gewoonweg niet. Hij sprak tot in groep 4 geen Nederlands maar ‘gewoon’ Limburgs: thuis, tegen zijn vriendjes en ook tegen de juffrouw, en snapte absoluut niet wat er bedoeld werd met ‘praat Nederlands!’. Dit laatste drong uiteindelijk toch tot hem door maar zijn weerstand tegen school bleef. In groep 8 werd hij getest en toen bleek hij dyslexie te hebben. Hij was niet dom maar hoorde het verschil tussen talen gewoonweg niet! De psycholoog die hem testte noemde hem zelfs behoorlijk intelligent, en waarschuwde ervoor hem qua leerstof te blijven uitdagen omdat hij anders lui zou worden. Jammergenoeg bleek uit de CITO dat hij niet naar een HAVO kon of mocht. Met twee vingers in zijn neus haalde hij vervolgens zijn VMBO diploma, daarna mocht hij door naar de HAVO en van daaruit nog naar het VWO. En toen kwam zijn droomberoep (tandarts, ja echt 🙂 ) binnen handbereik. Helaas werd hij in totaal twee keer uitgeloot voor tandheelkunde en dus ging hij zijn oudste broer achterna en werd ook hij student in Riga. Gisteren had hij zijn examen, vandaag kwam het verlossende woord: hij is geslaagd! Het jongetje dat met tegenzin naar de basisschool ging heeft na 5 en een half jaar studeren bereikt wat vroeger maar weinigen dachten dat hij zou kunnen bereiken: hij is tandarts en wij zijn supertrots op hem!

 

 

 

 

23 Replies to “Er was eens”

  1. Je loopt nu vast met je hoofd in de wolken en terecht. Gefeliciteerd!! En zo krijgt mijn oude hoofdjuf van de lagere school altijd weer gelijk. Wat er in een kind zit, komt er altijd vroeg of laat uit.

    Like

  2. Wat een fantastisch verhaal, Inge het lijkt bijna een sprookje! Gefeliciteerd, het zal mede door jullie inzet komen dat jullie zoon uiteindelijk zijn droom kon realiseren. En wat een heerlijk toepsselijke foto. Maak er maar een mooi feest van.

    Like

  3. Dat je nog niet gebarsten bent, Inge. Van trots. Wat geweldig. Van harte gefeliciteerd. En die foto is helemaal super. Sowieso, maar zeker voor de gelegenheid.

    Like

  5. Een hele dikke proficat voor jullie jongste en ook voor jullie. Je man vindt dit natuurlijk echt leuk! Twee zonen die kiezen voor een beroep waar hij zelf voor gekozen heeft. En hoe jij je als moeder voelt snap ik helemaal. Echt heerlijk!😘

    Liked by 1 persoon

  6. Wat een ongelooflijk mooi verhaal! En nog echt gebeurt ook! Eigenlijk wat triest dat hij er zo’n lange weg voor moest bewandelen, maar helaas wisten we vroeger in het onderwijs nog niet zo goed, hoe we met dyslexie om moesten gaan. Een ontzettend knappe prestatie van je zoon, waar jullie ongetwijfeld ook veel aan bijgedragen hebben. Proficiat!

    Liked by 1 persoon

  9. Wauw, wat een prestatie, hier mag hij maar ook jullie met recht trots op zijn. En wat een ontzettend leuke foto. Mijn man is heel erg dyslectisch maar dat werd in zijn tijd natuurlijk helemaal niet gezien. Gelukkig is hij aardig terecht gekomen;-)

    Like

  12. Gefeliciteerd! Mooie foto 😉

    Niet gemiddelde superslimme kindjes hebben het niet makkelijk in hun schoolcarrière. Stoer en fijn dat hij toch heeft kunnen profiteren van zijn talenten.

    Liked by 1 persoon

  14. Fijn dat hij kon opklimmen in het schoolsysteem en heeft kunnen studeren. Wens hem proficiat en veel arbeidsvreugde. Tussen haakjes: hier één tandarts, mijn man. Drie zonen en geen enkele die in zijn voetsporen is getreden…

    Like

Reacties zijn gesloten.